Ὑπεράγαθε Δέσποινα Θεοτόκε,
ἐπάκουσον τῆς οἰκτρᾶς μου δεήσεως
καί μή καταισχύνης μέ ἀπό τῆς προσδοκίας μου,
ἡ μετά Θεόν ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γής.
Τόν βρασμόν τῆς σαρκός μου κατασβεσον.
Τόν ἐν τή ψυχή μου ἀγριότατον κλύδωνα κατεύνασον.
Τόν πικρόν θυμόν καταπράϋνον.
Τόν τύφον καί τήν ἀλαζονείαν τῆς ματαίας οἰήσεως
ἐκ τοῦ νοός μου ἀφάνισον.
Τάς νυκτερινᾶς φαντασίας τῶν πονηρῶν πνευμάτων
καί τάς μεθημερινᾶς τῶν ἀκαθάρτων ἐννοιῶν προσβολᾶς
ἐκ τῆς καρδίας μου μείωσον.
Παίδευσον μέ τήν γλώσσαν λαλεῖν τά συμφέροντα.
Δίδαξον τούς ὀφθαλμούς μου
βλέπειν ὀρθῶς τῆς ἀρετῆς τήν εὐθύτητα.
Τούς πόδας μου τρέχειν ἀνυποσκελίστως
ποίησον τήν μακαρίαν ὁδόν τῶν τοῦ Θεοῦ ἐντολῶν.
Τάς χείρας μου ἁγιασθῆναι παρασκεύασον,
ἴνα ἀξίως αἴρω αὐτᾶς πρός τόν Ὕψιστον.
Καθαρόν μου τό στόμα,
ἴνα μετά παρρησίας ἐπικαλεῖται Πατέρα
τόν φοβερόν Θεόν καί πανάγιον.
Ἀνοιξόν μου τά ὦτα, ἴνα ἀκούω αἰσθητῶς καί νοητῶς
τά ὑπέρ μέλι καί κηρίον γλυκύτερα τῶν ἁγίων Γραφῶν λόγια ,
καί βιῶ κάτ ‘ αὐτά ἀπό σου κραταιούμενος.
…Δία γάρ σου, πανύμνητε καί ὑπεράγαθε Δέσποινα,
περισώζεται πάσα βροτεία φύσις αἰνοῦσα καί εὐλογοῦσα
Πατέρα, Υἱόν καί Ἅγιον Πνεῦμα,
τήν παναγίαν Τριάδα καί ὁμοούσιον,
πάντοτε, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου