ΤΑ ΑΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΡΟΕΙΚΟΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ (Μητροπ. Ναυπάκτου Ἱερόθεος)

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
τοῦ Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου
«ΟΙ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ»
– Τὰ ἱστορικὰ καὶ θεολογικὰ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου,
ἔκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), 2016,
σελ. 135-137

Ἠλ. στοιχειοθ. «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ»

Βλ. σχετ.: ΤΟ ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΕΙΣΟΔΙΩΝ τῆς Θεοτόκου;

.         Ἡ παρθένος Μαρία ἦταν ὅ,τι ἐκλεκτότερο εἶχε νὰ παρουσιάσει τὸ ἀνθρώπινο γένος στὸν Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ τὸν ἑλκύση νὰ ἐνανθρωπήση. Ἦταν τὸ ἀποκορύφωμα τῶν καθαρμῶν ὅλων τῶν δικαίων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ ἔκανε τὸν Θεὸ νὰ τὴν ἀγαπήση καὶ νὰ λάβη ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ νὰ δείξη τὴν ὑπερβάλλουσα ἀγάπη του πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Ὁ ἱερὸς Νικόλαος Καβάσιλας ἀναφέρεται διεξοδικῶς σὲ αὐτὸ τὸ γεγονός.
.           Γράφει ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι εἶχαν ξεχωρίσει τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων καὶ τὰ εἶχαν ἀφιερώσει στὸν Θεό, καὶ αὐτὸ τὸν χῶρο τὸν ἔδωσαν στὴν Παρθένο, γιατί ἔπρεπε αὐτὸς ὁ χῶρος νὰ εἶναι καὶ ναὸς τοῦ Θεοῦ καὶ κατοικία τῆς Παρθένου, ὥστε ἐκεῖ νὰ λατρεύεται ὁ Θεὸς καὶ νὰ τιμᾶται ἡ Παρθένος, μᾶλλον ὁ ἴδιος οἶκος ποὺ εἶχε τὴν Παρθένο νὰ εἶναι ναὸς τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς ποὺ τὴν γνώρισε πολὺ καλά, ὡς καρδιογνώστης ποὺ ἦταν, τὴν κόσμησε μὲ ὅ,τι ἦταν ἄξιο γι᾽ αὐτήν. Ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς τὴν ὁδήγησε στὴν σκηνή, ποὺ δὲν ἦταν κατασκευασμένη ἀπὸ τὴν νεφέλη καὶ τὰ ἀγγελικὰ καὶ ἀρχαγγελικὰ φτερά, ἀλλὰ Αὐτὸς ὁ Ἴδιος, ποὺ εἶναι «ὁ φῶς οἰκῶν ἀπρόσιτον», «ἡ τοῦ Ὑψίστου δύναμις», ἔγινε γιὰ τὴν Παρθένο σκηνή, δηλαδὴ ἔγινε ἡ ἄκτιστη σκηνὴ ποὺ τὴν ἐπισκίασε μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Ἔτσι αὐτὸς ὁ οἶκος, ποὺ εἶχε μέσα του τὴν Παρθένο, ἦταν ναὸς τοῦ Θεοῦ.
.           Δὲν τιμᾶ ὁ χῶρος αὐτός –τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων– τὴν Παρθένο, ἀλλὰ ὁ ἄβατος αὐτὸς χῶρος σεμνύνεται γιὰ τὴν εἴσοδο τῆς Παρθένου. Ὅπως τὸ παλαιὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων τιμᾶται ἀπὸ τὴν θυσία τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου τιμᾶται ἀπὸ τὸ βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ, ἔτσι καὶ τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τιμῶνται ἀπὸ τὴν Παρθένο, γιατί αὐτὰ ὁδηγοῦσαν στὴν πάναγνη Παρθένο καὶ προορίζονταν γιὰ αὐτήν. Ἡ εἴσοδος τοῦ ἀρχιερέως στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων καὶ μάλιστα μία φορὰ μόνο τὸν χρόνο, ἀφοῦ προηγουμένως ὁ ἴδιος εἶχε καθαρθεῖ, ὑποδήλωνε «τὴν ἀπόρρητον κυοφορίαν» τῆς Παρθένου, ἡ ὁποία ἔφερε μέσα της τὸν μόνον ἀναμάρτητον, Ἐκεῖνον ποὺ μὲ μιὰ μόνη ἱερουργία καὶ μία φορὰ στοὺς αἰῶνες ἐξάλειψε ὅλη τὴν ἁμαρτία.
.               Ὁ Ναὸς καὶ ὁ ἄβατος χῶρος, τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἦταν πολὺ σεβαστός, γιατί ἐπρόκειτο νὰ δεχθεῖ τὴν πάναγνη Παρθένο, ἀφοῦ τίποτε ἄλλο, ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ὑπῆρχαν ἐκεῖ, δὲν μποροῦσαν νὰ τοῦ δώσουν τὴν μεγαλειώδη σεμνότητα. Ὅλα, ὅσα βρίσκονταν μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἤτοι τὸ μάννα, ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών, οἱ πλάκες τῆς Διαθήκης, μποροῦσαν νὰ τὰ πιάσουν μὲ τὰ χέρια τους καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι, ἀλλὰ ἐκεῖνο ποὺ τιμοῦσε τὸν χῶρο ἐκεῖνο ἦταν οἱ προεικονίσεις τῆς Παναχράντου, τὸ ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶχαν τὴν ἀναφορά τους στὴν Παρθένο. Ὁ χῶρος ἐκεῖνος ἦταν ἀπροσπέλαστος στοὺς ἀνθρώπους, γιατί περίμενε νὰ ἔρθει ἡ Παρθένος, καὶ μόλις ἐκείνη φάνηκε, τότε ἀμέσως καταργήθηκε ὁ νόμος ποὺ ἐμπόδιζε τὸν ἄνθρωπο νὰ εἰσέλθει κι ἔγινε ἡ κατοικία τῆς Παρθένου καὶ ὁ πραγματικὸς Ναὸς τοῦ Θεοῦ.
.               Ἡ πάναγνη Μαρία ἦταν ἡ πραγματικὴ στάμνα τοῦ μάννα, ἡ πραγματικὴ ράβδος, γιατί ἀπὸ αὐτὴν προῆλθε τὸ οὐράνιο μάννα, ὁ Χριστός,  ὁ ὁποῖος τρέφει ὁλόκληρο τὸν κόσμο, ἦταν τὸ πραγματικὸ ἄνθος τῆς ζωῆς, ποὺ μοσχοβόλησε ὅλη τὴν οἰκουμένη, οἱ πραγματικὲς πλάκες τῆς Διαθήκης, πάνω στὴν ὁποία μὲ τὸ δάκτυλο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γράφτηκε ὁ πραγματικὸς λόγος τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀληθινὴ σκηνὴ ποὺ διαφυλάσσει στοὺς αἰῶνες τῶν Θεάνθρωπο Χριστό, τὴν χαρὰ ὅλου τοῦ κόσμου.
.           Ἔτσι, τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων ἦταν ἄδυτος χῶρος, γιατί περίμενε τὴν εἴσοδο τῆς παρθένου Μαρίας, ἡ ὁποία ἔγινε ὁ πραγματικὸς Ναὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸν τίμησε περισσότερο. Δὲν ἔλαβε τιμὴ ἡ Παρθένος ἀπὸ τὸν ἄδυτο ἐκεῖνο χῶρο, ἀλλὰ αὐτὸς ὁ χῶρος τιμήθηκε μὲ τὴν εἴσοδο τῆς Παρθένου ποὺ θὰ γινόταν μητέρα τοῦ Χριστοῦ.