Οι Θαυματουργικές Θεομητορικές εικόνες της Ι.Μ.Μ.Βατοπαιδίου Posted by dosambr

Α.Κτιτόρισσα ή Βηματάρισσα

Τον 10ο αιώνα κατά τη διάρκεια επιδρομής των Αράβων στη μονή ο ιεροδιάκονος Σάββας, βηματάρης τότε, πρόλαβε και έκρυψε μέσα στο πηγάδι του ιερού βήματος την εικόνα και το σταυρό του Μ. Κωνσταντίνου, τοποθετώντας μπροστά τους και μια αναμμένη λαμπάδα. Οι Άραβες λεηλάτησαν τη μονή και ο ιεροδιάκονος Σάββας μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στην Κρήτη απ΄ όπου ελευθερώθηκε μετά από εβδομήντα χρόνια και επέστρεψε στη μονή. Οι νέοι μοναχοί δεν γνώριζαν τίποτα για τα κρυμμένα κειμήλια, άνοιξαν με υπόδειξή του, το πηγάδι και βρήκαν την εικόνα και το σταυρό όρθια πάνω στο νερό και τη λαμπάδα αναμμένη!
Η εικόνα αυτή βρίσκεται σήμερα στο σύνθρονο του ιερού βήματος, λέγεται δε και “Κτιτόρισσα”, από το γεγονός ίσως ότι η ανεύρεσή της σχετίζεται με την ανοικοδόμηση της μονής από τους τρείς αδελφούς και κτίτορες της μονής, Αθανάσιο, Νικόλαο και Αντώνιο, που μόνασαν περί τα τέλη του Ι’ αιώνα.

Β.Παραμυθία -

.

Για την εικόνα αυτή διηγείται η παράδοση ότι η αρχική έκφραση των προσώπων και η στάση του σώματος του Κυρίου και της Θεομήτορος άλλαξαν, όταν συνέβη το εξής φρικτό θαύμα: Όταν κάποτε αποβιβάστηκαν κρυφά πειρατές στην παραλία της μονής και περίμεναν κρυμμένοι το πρωινό άνοιγμα της πύλης, για να επιτεθούν, ο ηγούμενος που μετά το τέλος του όρθρου έμεινε μόνος, για να συνεχίσει την προσευχή του, άκουσε τα εξής λόγια της Παναγίας: “Μην ανοίξετε σήμερα τις πύλες της μονής, αλλά ανεβείτε στα τείχη και διώξτε τους πειρατές”. Στρέφοντας το βλέμμα του εκεί είδε το Θείο βρέφος να απλώνει το χέρι του και να σκεπάζει τα χείλη της μητέρας του λέγοντας: “Μη μητέρα μου, άφησε τους να τιμωρηθούν όπως τους αξίζει”. Αλλά η Παναγία πιάνοντας με το χέρι της το χέρι του Υιού της και στρέφοντας λίγο το κεφάλι, για να ελευθερώσει τα χείλη της επανέλαβε τα ίδια λόγια. Αυτός ο τελευταίος σχηματισμός των προσώπων παρέμεινε μόνιμα στην εικόνα, ενώ οι μοναχοί, αφού σώθηκαν θαυματουργικά απ΄ τους πειρατές, ευχαρίστησαν την Παναγία και ονόμασαν την εικόνα της αυτή “Παραμυθία”, που σημαίνει καταπράϋνση ή μετριασμός, ή έννοιες που εξίσου αποδίδουν το περιστατικό του θαύματος. Η εικόνα είναι τοιχογραφία και βρίσκεται στο δεξιό χορό του ομωνύμου παρεκκλησίου της μόνης.

Γ.Εσφαγμένη

Για την εικόνα αυτή διηγούνται ότι πληγώθηκε από το μαχαίρι ενός δύστροπου ιεροδιάκονου και εκκλησιάρχη (επιμελητή της εκκλησίας, νεωκόρου), ο οποίος εξαιτίας δήθεν του διακονήματος του έφθανε πάντοτε καθυστερημένος στην Τράπεζα. Σε μια παρόμοια περίπτωση ο τραπεζάρης (υπεύθυνος της τραπεζαρίας) αγανακτησμένος αρνήθηκε να του δώσει φαγητό. Οι ταραγμένοι και οργισμένοι λογισμοί του εκκλησιάρχη στράφηκαν εναντίον της Θεοτόκου, που ενώ αυτός την υπηρετούσε, αυτή δε μεριμνούσε ούτε για την τροφή του. Από την πληγή αυτή ξεπετάχθηκε αίμα, το πρόσωπο της Παναγίας χλώμιασε, ενώ ο ιεροδιάκονος τυφλώθηκε και έπεσε κάτω φρενόληπτος από τον έλεγχο της συνείδησης μένοντας στην κατάσταση αυτή τρία χρόνια. Τότε χάρη στις προσευχές του ηγουμένου και της αδελφότητας η Παναγία εμφανίστηκε στον ηγούμενο και ανάγγειλε τη θεραπεία του.
Ο εκκλησιάρχης πέρασε την υπόλοιπη ζωή του σ΄ ένα στασίδι απέναντι από την εικόνα θρηνώντας το φοβερό αμάρτημά του και πριν πεθάνει πήρε την συγχώρηση από την ίδια την Παναγία, που του ανάγγειλε όμως, όπως προηγουμένως και στον ηγούμενο, ότι το βλάσφημο χέρι του θα υφίστατο παραδειγματική τιμωρία μετά θάνατον. Πράγματι μέχρι σήμερα φυλάσσεται άλυωτο και κατάμαυρο κοντά στην εικόνα που είναι τοποθετημένη στον νάρθηκα του παρεκκλησίου του αγίου Δημητρίου.

Δ.Ελαιοβρύτισσα

Βρίσκεται στο ¨δοχείο” (αποθήκη υγρών: λαδιού, κρασιού) της μονής Βατοπεδίου και διηγούνται το εξής θαύμα γι’ αυτήν: Όταν κάποτε ο όδιος Γεννάδιος ο Βατοπεδινος έχοντας το διακόνημα του “δοχειάρη” γνωστοποίησς στον ηγούμενο ότι το λάδι είχε τελειώσει και θα έπρεπε να περικοπεί η χρήση του από τους αδελφούς, για να μείνει το τελευταίο αγγείο για τις ανάγκες της εκκλησίας, εκείνος του απάντησε να μην μεριμνά αυτός, αλλά να συνεχίσει να το παρέχει ελεύθερα όπως πρώτα. Όταν λοιπόν μια μέρα πήγε να αντλήσει και την τελευταία ποσότητα που, όπως νόμιζε, είχε απομείνει στο αγγείο, το βρήκε ξεχειλισμένο και το λάδι να έχει φθάσει μέχρι την πόρτα του “δοχείου”. Η εικόνα έχει μία θαυμάσια ευωδία και λέγεται αλλιώς και “Δοχειάρισσα”.

Ε.Πυροβοληθείσα

Όταν κατά το 1822 το Άγιον Όρος κατελήφθηκε από τουρκική φρουρά, ένας στρατιώτης τόλμησε να πυροβολήσει την εικόνα της Θεοτόκου που βρίσκεται εξωτερικά πάνω από την είσοδο της μονής. Η σφαίρα πλήγωσε το δεξιό χέρι της Παναγίας, ενώ ο ιερόσυλος που ήταν ανιψιός του αρχηγού του αποσπάσματος, παραφρόνησε και κρεμάστηκε σε μια ελιά του κήπου που βρίσκεται απέναντι από την είσοδο της μονής.  Ο κίνδυνος για αντίποινα και λεηλάτηση της μονής ήταν βέβαιος, αν η σκηνή δε γινόταν αντιληπτή από συνάδελφο του αυτόχειρα που ενημέρωσε σχετικά και το θείο του. Εκείνος ομολόγησε ότι πρόκειται πράγματι για θεία δίκη και διέταξε να πετάξουν άταφο τον ιερόσυλο.

ΣΤ.Ατιφωνήτρια

Η παράδοση αναφέρει ότι επισκέφτηκε κάποτε τη μονή η βασίλισσα Πλακιδία κόρη του Μ. Θεοδοσίου. Ενώ προχωρούσε να μπει στο καθολικό από την πλάγια μικρή πόρτα άκουσε μια φωνή που προερχόταν από την εικόνα: “Στάσου και μην προχωρείς. Γιατί τόλμησες ως γυναίκα και ήλθες σ΄αυτό τον τόπο;”. Έντρομη η βασίλισσα ζήτησε συγχώρηση από την Παναγία και αναχώρησε αμέσως από το Άγιο Όρος

Ζ.Παντάνασσα.

Σύμφωνα με αφηγήσεις γερόντων της μονής η πρώτη ένδειξη ότι ηεικόνα έχει ιδιαίτερη χάρη είναι το εξής γεγονός: Μια μέρα ένας νέος μπήκε στο ναό και πηγαίνοντας να προσκυνήσει την εικόνα, άστραψε ξαφνικά το πρόσωπο της Παναγίας και μια αόρατη δύναμη τον έριξε καταγής. Μόλις συνήλθε εξομολογήθηκε με δάκρυα στους πατέρες ότι ζούσε μακριά από τον Θεό και ασχολείτο με τη μαγεία. Ηθαυματουργική επέμβαση της Παναγίας έπεισε το νέο να αλλάξει ζωή και να γίνει άνθρωπος ευσεβής.
Η εικόνα αυτή έχει επίσης την ιδιότητα και ειδική χάρη από το Θεό να θεραπεύει τη φοβερή ασθένεια του καρκίνου. Αναρίθμητοι καρκινοπαθείς έχουν θεραπευτεί στις μέρες μας μετά από παράκληση που εψάλει μπροστά στην Παναγία την Παντάνασσα