Από τον κόσμο αυτό, όλοι θα φύγουμε. Το βλέπουμε. Το καταλαβαίνουμε. Δεν το αμφισβητεί κανείς!
Το ζήτημα είναι, όχι ότι φεύγουμε. Άλλα για που; για που; Ο Κύριος και Σωτήρας μας, πριν φύγει από τον κόσμο έλεγε. Εγώ φεύγω! Πάω, να σας ετοιμάσω τόπο. Τόπο για ανάπαυση. Τόπο χαράς και δόξας. Και θά ’ρδώ πάλι. Να σας πάρω κοντά μου. Ήρθε και η ώρα, να φύγει και η Παναγία από τον κόσμο αυτό. Όμως, από την απέραντη ταπείνωσή της, ποτέ δεν έπαυσε να βλέπει τον εαυτό της σαν μηδενικό! Και βλέποντας να πλησιάζει το τέλος της, φοβήθηκε. Και άρχισε και νήστευε. Για την ψυχή της. Να την ελεήσει ο Κύριος. Να την κρίνει άξια, να την πάρει κοντά Του. Και πόθησε, στην εξόδιο ακολουθία της να είναι παρόντες οι φίλοι και μαθητές του Υιού της, οι άγιοι Απόστολοι. Και στην προσευχή της το φώναξε! Και ο Υιός της, ο Θεός και Πατέρας όλων των ταπεινών, την άκουσε. Και εστειλε νεφέλες-αγγέλους και συνάθροισαν γύρω της τους αποστόλους. Και κατέβη και Αυτός ανάμεσά τους. Και παρέλαβε στην αγκαλιά Του την αγία ψυχή της. Και οι πανεύφημοι απόστολοι το είδαν. Και κηδεύοντας την ΕΧΑΙΡΑΝ. Και οι άγιοι άγγελοι, ενωμένοι μαζί τους, τραγουδούσαν! Και υμνούσαν το σεπτό και άγιο σώμα της, από το οποίο ο Κύριος της Δόξης επήρε το άγιο Σώμα Του, που το προσφερε θυσία για μας, στον Σταυρό. Και τροφή της ψυχής μας “εις άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιων”, στην αγία Κοινωνία. Τί περισσότερο; Τί μεγαλύτερο; Τί το αγιώτερο; Ο Κύριος εδόξασε την δούλη Του. Και την έκαμε βασίλισσα στον Ουρανό. Και ο κόσμος όλος συμφώνησε. • Για κανέναν ποτέ δεν έφτιαξαν οι άνθρωποι τόσο ωραία ποιήματα και τραγούδια, όσο για την Παναγία. • Για κανέναν δεν έφτιαξαν, τόσο ωραίες εικόνες· όσο για την Παναγία. • Κανένα και κανενός εικόνισμα δεν φίλησαν ποτέ, τόσοι άνθρωποι και με τόση λαχτάρα και λατρεία, όσο την εικόνα της Δούλης του Κυρίου Μαρίας. • Για κανέναν δεν έφτιαξαν τόσα μνημεία, εκκλησίες, κατάσπαρτες σε όλο τον κόσμο, όσες για την Παναγία!… • Και κανένα, ούτε ζωνταντό, ούτε πεθαμένο, δεν επικαλέσθηκε ποτέ ο κόσμος, τόσο όσο την Παναγία!… Και εκείνη ανταποκρίθηκε. Και γέμισε τον κόσμο, με την αγάπη της, με τα θαύματά της. Και γέμισε ο κόσμος με θαυματουργές εικόνες της, που είναι ατελείωτες οι ιστορίες των θαυμάτων της (για την κάθε μία). Μηδενικό εβλεπε τον εαυτό της η αγία Δέσποινά μας η Παναγία. Πάνω από όλους της γης τους δυνάστες, την ύψωσε ο Κύριος. Πρώτη και μεγαλύτερη την έκαμε σε γη και ουρανό. Και εμείς; Μυαλό έχουμε. Το βλέπουμε; Πίστη χρειαζόμαστε. Πίστη στον Χριστό. Αγάπη χρειαζόμαστε. Ταπείνωση χρειαζόμαστε. Καλωσύνη χρειαζόμαστε. Ας τρέξουμε κοντά της!… Και ας την παρακαλέσουμε. Αγία Παρθένε, Μητέρα του Κυρίου μας, μας άφησες αγία κληρονομιά, τον τρόπο της ζωής σου, την πορεία σου στον κόσμο. Μα εμείς αλλού τον έχουμε τον νού μας. Συμπόνεσέ μας. Λυπήσου μας. Ταπεινώσου λίγο ακόμη. Και παρακάλεσε τον Υιό Σου, να μή μας αποστραφεί· να μας σπλαγχνιστεί· να μας φωτίζει· να μας αξιώσει κάτι να κάνουμε και εμείς.
hellas-orthodoxy.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου