Η ευλάβεια προς την Παρθένο Μαρία(Hλία Μηνιάτη)

Η ευλάβεια προς την Παρθένο Μαρία(Hλία Μηνιάτη)

Posted by dosambr in ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΑ.

Ηλία Μηνιάτη Λογος εγκωμιαστικός στην  Θεοτόκο
Αλλά τάχα σε τι στέκεται η ευλάβεια της Παρθένου; Σε προσευχή και νηστεία. Σε προσευχή, όπου είναι η παράκληση, σε νηστεία, όπου είναι η εγκράτεια· δύο τρόποι τούς οποίους διόρισε η Εκκλησία για να τιμούμε, έξοχα στις μέρες αυτές, την μητέρα του Θεού και μητέρα μας. Μα τι λογής πρέπει να είναι η προσευχή μας στην παράκληση; Οχι με αταξία, όχι με σύγχυση, όχι με αναισχυντία, αλλά με φόβο Θεού, με συντριβή καρδίας, με δάκρυα κατανύξεως. Τι λογής πρέπει να είναι η νηστεία μας στην εγκράτεια; Οχι μόνο νηστεία από φαγητά, αλλά νηστεία και από αμαρτίες· όχι μόνο εγκράτεια από κρέατα, αλλά εγκράτεια και από τα πάθη τα σαρκικά. Η Παναγία Παρθένος, με τη νηστεία, ζητεί από μας καρδία καθαρά και με την προσευχή, καρδίαν συντετριμμένη. Και τι λιγότερο μπορεί να ζητήσει από τούς Χριστιανούς η μητέρα του Θεού και μητέρα των χριστιανών; Αχ! Και να καταλαβαίναμε πόση χαρά και βοήθεια έχουμε από τέτοια αγιότατη μητέρα.
Ορφανοί, που στερηθήκατε τούς γονείς σας, ξένοι, που χάσατε την ευτυχία σας, άρρωστοι, θλιμμένοι, αμαρτωλοί μη λυπάστε, εσείς έχετε μητέρα, τη μητέρα του Θεού. Μητέρα που σας κυβερνά στην ξενιτιά σας, που σας τρέφει στη φτώχεια σας, που σας δίνει τη θεραπεία στα πάθη, την παρηγοριά στις θλίψεις, την ελευθερία στις σκλαβιές, την συγχώρεση στις αμαρτίες. Μη λυπάστε· έχετε μητέρα, τη μητέρα του Θεού. Ναύτες, όπου πλέετε στη θάλασσα, επικαλεστείτε την Παρθένο να έχετε λιμάνι στις ανεμοζάλες. Πραματευτές, που περπατάτε στη γη, επικαλεστείτε την Παρθένο να έχετε βοηθό στούς κινδύνους. Γεωργοί, όπου δουλεύετε τη γη, επικαλεστείτε την Παρθένο να έχετε ευλογία καρποφορίας στούς κόπους σας. Νεοι, όπου σπουδάζετε στα σχολεία, επικαλεστείτε την Παρθένο να έχετε φως γνώσεως στις σπουδές. Ιερείς και λαϊκοί, άνδρες και γυναίκες, επικαλεστείτε την Παρθένο σε όλες τις σωματικές και ψυχικές ανάγκες, να την έχετε προστάτη σ’ αυτήν την ζωη, παραστάτη την ώρα του θανάτου, μεσίτρια την ημέρα της κρίσεως. Χριστιανοί, μικροί και μεγάλοι, όσοι λατρεύετε και προσκυνείτε το όνομα του Ιησού, τιμάτε και ευλαβείστε και το όνομα της Παρθένου Μαρίας, της μητέρας του Ιησού και μητέρας μας. Ιησούς και Μαρία ας είναι τυπωμένα μέσα στην καρδιά σας. Ιησούς και Μαρία μη λείπει από το στόμα σας. Ιησούς και Μαρία, ας είναι η αρχή και το τέλος των προσευχών σας. Το όνομα Ιησούς και Μαρία, ας είναι τα πρώτα λόγια της αυγής, τα τελευταία της ημέρας, με αυτά να σφραγίζετε σε ύπνο τα μάτια σας, με αυτά να μπαίνετε και να βγαίνετε από την Εκκλησία, με αυτά να αρχίζετε και να τελειώνετε κάθε υπόθεση, για να αξιωθείτε την ώρα που πρόκειται να παραδώσετε το πνεύμα, να έχετε από το ένα μέρος τον Ιησού και από το άλλο την Μαρία και μαζί με τον Ιησού και την Μαρία να συνδοξάζεστε στην Βασιλεία των Ουρανών. Αμήν.
*************************************************************

9 Αυγ

«Πῶς ἄν τις τὴν Σὴν ἀνυμνήσῃ, Δέσποινα, Χάριν;…»(Αγ.Φιλοθέου -Πατριάρχου Κων/πόλεως)

Posted by dosambr in ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΑ.

᾿Αλλά, Δέσποινα, πῶς κάποιος θὰ ἠμποροῦσε καὶ μὲ ποίους λογισμοὺς καὶ λόγους,νὰ ἀνυμνήσει ἔστω καὶ στοιχειωδῶς τὴν Χάρη Σου;

αʹ. Σὺ ἀνέκοψες τὴν ροὴ τῆς φθορᾶς τοῦ γένους μας, τὸ ὁποῖο κατεκρημνίζετο ἀκάθεκτα, περισσότερο ἀπὸ τὴν τυπικὴν Κιβωτόν, ἡ ὁποία διέκοψε  παλαιὰ τὸ ρεῦμα τοῦ ᾿Ιορδάνου.

βʹ. Διὰ Σοῦ διηρέθη τὸ πικρὸν πέλαγος τῆς ἀσεβείας καὶ ἐπετράπη ἡ διάβαση τοῦ νέου ᾿Ισραὴλ ὡς διὰ ξηρᾶς πρὸς τὴν Γῆ τῆς ᾿Επαγγελίας διὰ νεφέλης καὶ στύλου πυρός, ἐνῶ ὁ νοητὸς Φαραὼ μαζὶ μὲ τοὺς Αἰγυπτίους του κατε-

ποντίσθη.

γʹ. Σὺ ἔθρεψες τὸν λαό Σου μὲ τὸ μάννα τῆς ζωῆς, τὸν Χριστό, καὶ τὸν ἐπότισες μὲ τὸ γλυκὸ ποτὸ ποὺ ἔρευσε ἀπὸ τὴν πλευρά Του, ὅπως τότε ἡ ἀκροτόμος ἐκείνη πέτρα στὴν ἔρημο τῆς ἁμαρτίας, καὶ τὸν ἀπήλλαξες ἀπὸ τὸν θάνα-

το τῆς ἁμαρτίας. γλυκὺ πόμα, κατὰ τὴν ἀκρότομον.

δʹ. Σὺ διέκοψες τὸ ἀδιάβατο φράγμα τῆς ἀρχαίας ἔχθρας, καταστρέφοντας τὸ μεσότοιχον καὶ ἐγκαινίασες τὴν μεταξὺ Οὐρανοῦ καὶ γῆς εἰρήνη.

εʹ. Σύ, φέρνοντας στὴν γῆ μὲ τὴν ὑπὲρ φύσιν γέννηση τὸν τέλειον Θεὸν καὶ τέλειον ἄνθρωπον, ἐπανέφερες ὑπερφυῶς στὸν Οὐρανὸν ὅλον τὸν ἄνθρωπον θεωμένον.

ϛʹ. Σύ, ἀφοῦ ἐξόρισες ἀπὸ ἐμᾶς τὴν προγονικὴν κατάρα, ἀντ᾿ αὐτῆς ἐνδόξως εἰσήγαγες τὴν εὐλογία, ὅπως ὁ Οὐρανὸς Σοῦ ἐμήνυσε, ὅτι εἶσαι «εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ» πρὸς χάριν ὅλων μας.

ζʹ. Σὺ ὑπέγραψες μὲ τὸ αἷμα τοῦ Υἱοῦ καὶ Θεοῦ Σου βασιλικῶς τὴν ἐλευθερία μας, ἀφοῦ διέρρηξες διὰ τῆς λόγχης Του τὸ χειρόγραφο τῆς παρακοῆς καὶ τῆς καταδίκης  μας.

ηʹ. Σὺ ἔγινες ἡ ἀφορμὴ τοῦ κηρύγματος τῶν ῾Αποστόλων.

θʹ. Τῶν μαρτυρικῶν ἀγώνων ἡ προϋπόθεσις.

ιʹ. Διὰ Σοῦ ἔστησαν οἱ γυναῖκες  ὑπερφυῶς τὸ τρόπαιον καὶ περιφανῆ τὴν νίκη κατὰ τοῦ πρώτου τῶν γυναικῶν τυράννου.

ιαʹ. «᾿Ηγάπησάν σε νεάνιδες», δηλαδὴ ψυχαὶ ὁσίων καὶ δικαίων παρθένοι καὶ καθαρὲς καὶ ἀκμάζουσες πρὸς κάθε ἀρετή. «Εἵλκυσάν σε ὀπίσω σου», «εἰς ὀσμὴν μύρων σου ἔδραμον».

ιβʹ. «Εἶδόν σε θυγατέρες καὶ ἤνεσάν σε, βασίλισσαι καὶ παλλακαὶ ἐμακάρισάν σε», κατὰ τὸν σοφὸν

Σολομῶντα. ῍Ας Σοῦ συμψάλλει καi ὁ Δαβὶδ ὁ προπάτωρ Σου καὶ θεοπάτωρ, λέγοντας: «πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν, ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη πεποικιλμένη· ἀπενεχθήσονται τῷ βασιλεῖ παρθένοι ὀπίσω αὐτῆς, αἱ πλησίον αὐτῆς ἀπενεχθήσονται».

ιγʹ. Σέ, ἀφοῦ τυπικῶς προδιεχάραξε ὁ Νόμος καὶ οἱ Προφῆτες, μὲ τὴν δόξα Σου ἐσχάτως ἐδοξάσθησαν.

ιδʹ. Σὲ προδιετύπωνε ἡ χρυσὴ  ἑπτάφωτος λυχνία, ἡ ῾Οποία περιλάμπεσαι ἀπὸ τὰ ἑπτὰ φωτοφόρα  χαρίσματα τοῦ Πνεύματος.

ιεʹ. ᾿Ιδικός Σου τύπος ἀψευδὴς ἦταν ἡ στάμνος ἡ χρυσὴ ποὺ ἔφερε τὸ μάννα, τὸν καινὸν ῎Αρτον ποὺ κατέβη ἀπὸ τὸν Οὐρανόν, καὶ ἡ ράβδος τοῦ ᾿Ααρὼν ποὺ ὑπερφυῶς ἐβλάστησε τὸν καινοφανῆ Καρπόν.

ιϛʹ. Σὺ εἶσαι ὁ νέος Τόμος ποὺ ἀναφέρει ὁ Προφήτης ᾿Ησαΐας, στὸν ῾Οποῖο ἐγράφη ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν ᾿Ενανθρώπησή Του καὶ ἐπεφάνη «μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεὸς» ἀπορρήτως, «ὁ τῆς μεγάλης βουλῆς τοῦ Πατρὸς ἄγγελος», «ὁ θαυμαστὸς σύμβουλος», καὶ ἔγινε μὲ τὴν μεγάλη δύναμη τῆς Θεότητος κυρίαρχος τοῦ παρόντος καὶ τοῦ μέλ-

λοντος.

ιζʹ. Σὲ ἔβλεπε παλαιὰ ὁ πνευματοφόρος ᾿Ιεζεκιὴλ «πύλην κεκλεισμένην βλέπουσαν πρὸς ἀνατολάς», ἡ ὁποία ἦταν ἀδιάβατος σὲ ὅλους, διαβατὴ δὲ μόνον στὸνΘεό, ὁ ῾Οποῖος, καθὼς λέγει, «καὶ εἰσελεύσεται ταύτην καὶ ἐξελεύσεται».

ιηʹ. Σὲ προεῖπεν ὁ ᾿Αββακοὺμ ὄρος «δασὺ καὶ κατάσκιον», ἀπὸ τὸ ὁποῖο κατέβη ὁ Θεός, ὑποδηλώνοντας μὲ αὐτὸ τὸ δυσερμήνευτον καὶ βαθὺ καὶ δυσθεώρητον τοῦ τόκου Σου, ἀκόμη δὲ τὸ ὕψος τῶν ἀρετῶν καὶ τὴν ἀνωτερότητα

τῆς ψυχῆς Σου, ἡ ὁποία ὑπερίπταται τῶν χαμερπῶν καὶ γηίνων.

ιθʹ. Τὴν ἐκ Σοῦ ἄσπορον γέννηση τοῦ Χριστοῦ προεζωγράφιζε ὁ Σολομών, ὅταν ἔλεγε: «ἡ σοφία

ᾠκοδόμησεν ἑαυτῇ οἶκον καὶ ὑπήρεισε στύλους ἑπτά», ἐννοώντας τὴν ἐντός Σου συνδρομὴν τῶν ἑπτὰ ἐνεργειῶν τοῦ Πνεύματος, ἐπειδὴ μάλιστα «κατῴκησε» στὴν κοιλία Σου «τὸ πλήρωμα τῆς Θεότητος». Γιὰ τοῦτο καὶ ὁ Προφη-

τάναξ Δαβὶδ προανεφώνησε περὶ Σοῦ πρὸς τὸν Χριστὸ: «ἅγιος ὁ ναός σου, θαυμαστὸς ἐν δικαιοσύνῃ».

κʹ. Καὶ βλέποντας τὴν μὲν σύλληψή Σου καὶ τὸν Εὐαγγελισμὸν τοῦ Γαβριήλ, ἀπευθυνόμενος πρὸς Σὲ εἶπε: «ἄκουσον θύγατερ καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου», τὴν δὲ Κοίμηση καὶ ᾿Ανάσταση καὶ τὴν πρὸς τὸν Υἱὸν καὶ Θεόν Σου ὁριστικὴν κατάπαυση ὑποδεικνύοντας, ἐνθουσιασμένος ἔτσι Τοῦ προέλεγε:

«ἀνάστηθι, Κύριε, εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου, Σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματός σου». Καὶ πάλι: «δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ». «῾Ηγίασε τὸ σκήνωμα αὐτοῦ ὁ ὕψιστος», «ὁ Θεὸς ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ οὐ σαλευθήσεται».

9 Αυγ

ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

Posted by dosambr in ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΑ.

Εις τα άγια ανετράφης των Αγγέλων τη προνοία,
πού προώρισεν ο πλάστης για την θεοκοινωνία.
Έπεσε το πρώτο πλάσμα στην φθοράν και συνετρίβη,
μά η θεία παναγάπη ουδαμώς δεν απεκρύβη.
Εις το πλήρωμα του χρόνου η Παρθένος των αγίων,
ανεδείχθη η διόπτρα των αρρήτων μυστηρίων.
Ο παρθενικός της βίος κι η τέλεια αγωγή,
έπεισαν τον Κυβερνήτην προς ημάς να κατεβή.
Ο υπέραγνός της τρόπος, εκ των κόλπων του Πατρός,
είλκυσε τον Θείον ΛΟΓΟΝ με αξίαν της Μητρός.
Στής παρακοής το σφάλμα, όπου ο νόμος της φθοράς,
η Υπέραγνος Παρθένος έγινε διά της αγάπης η αιτία της χαράς.
Το απόρρητον εν πάσι των αρρήτων μυστηρίων,
έλυσεν η θεία ΚΟΡΗ με τον ΤΟΚΟΝ της κυρίως.
Σύμπαντος του κόσμου άρχει, και διέπει η Τριάδα,
αλλά στην Παρθένον ΚΟΡΗ εσαρκώθη η Μονάδα.
Το αχώριστον στην φύσιν της Τριάδος μένει πάντα,
καί τον Λόγον η Παρθένος απεγέννησεν εις άνδρα.
Ακατάληπτον θα μείνη το μυστήριον του Τόκου·
πώς Παρθένος και Μητέρα; ανερμήνευτου του τρόπου.
Της Τριάδος δευτερεία επροικίσθης Παναγία,
καί το πώς δεν ερμηνεύει πάσα η Θεολογία.
Μυριώνυμος η κλήσις και αρμόδιος ο τρόπος,
κι ό,τι κι αν σε προσφωνήσουν είναι χρέος, κι όχι κόπος.
Ως Παντάνασσα, σοί πρέπει ότι πάντων κυριεύεις·
παντός πόνου και ανάγκης εις την ίασιν πρωτεύεις.
Στών παρθένων ταίς χορείαις, και γυναίων και ανδρών,
μετατρέπεις τη στοργή σου πάντα κόπον εις φαιδρόν.
Έστησας του ήθους μόνη, την ανάπλασιν κυρίως,
κι ο παρθενικός σου βίος εφαρμόζεται οσίως.
Ικετεύω χάρισαί μου, ό,τι είχα και μου κλάπη,
καί αυτό δεν είναι άλλο, παρά μόνο η αγάπη.
Έν σου βλέμμα μόνον στρέψε, ικετεύω σε, Κυρία,
καί βεβαίως θα μου έλθη διά σου η σωτηρία.