(Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου)

(Ποίημα Γερασίμου Μοναχού Μικραγιαννανίτου)

      Ευλογήσαντος του Ιερέως, το Κύριε εισάκουσον, μεθ’ ό το Θεός Κύριος και το εξής:

Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως θησαυρόν της προς ημάς ευνοίας, την σην αγίαν Θεοτόκε Εικόνα, Κομοτηνής η πόλις εθησαύρισεν. όθεν μετά πίστεως, προς αυτήν καταφεύγει, άπασι παρέχουσαν, δωρεάς ουρανίους. ήν προσκυνούσα πόθω σοι βοά. χαίρε Παρθένε ημών η βοήθεια.

Δ ό ξ α, και Ν ύ ν. Το αυτό.

Ο Ν’ ψαλμός και ο κανών ου η ακροστιχίς.

‘’Κομοτηνή εν σοι χαίρει Κόρη. Γερασίμου’’.

Ω δ ή  α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.

Κινδύνων παντοίων απαλλαγήν, ταύτη σου τη πόλει, τη τιμώση σε ευλαβώς, δίδου Παναγία Θεοτόκε, και οικτιρμών θεϊκών τα δωρήματα.

Ουράνιον δώρον ως αληθώς, δέδωκας τη πόλει Θεοτόκε Κομοτηνής, την σην χαριτόβρυτον Εικόνα, χάριν και έλεος πάσι πηγάζουσαν.

Μητρώαν αγάπην ως συμπαθής, επιδεικνυμένη, τοις προστρέχουσιν εκ ψυχής, τη θαυματοβρύτω σου Εικόνι, δεινών Παρθένε την λύσιν κομίζονται. 

Ω δ ή  γ’. Ουρανίας αψίδος.

Την πλουσίαν σου χάριν, και τα πολλά θαύματα, η Μακεδονία και Θράκη, Αγνή κηρύττουσι, και πάντες σπεύδουσι, τη ση Παρθένε Εικόνι, καθαγιαζόμενοι, ψυχάς και σώματα.

Η αγία Εικών σου, ως θαυμαστόν δώρημα, των Κομοτηναίων τη πόλει τη προμηθεία σου, Παρθένε δέδοται. ήν δυσπραγίας απάσης, ασινή διάσωζε, τη αντιλήψει σου.

Νοσημάτων την λύσιν, και των παθών ίασιν, και δυσχερειών των εν βίω, την απολύτρωσιν, δίδου εκάστοτε, Φανερωμένη Παρθένε, τοις ανενδοιάστω σοι, γνώμη προστρέχουσι.

Η πληθύς ευσεβούντων, πίστει θερμή ήθροισται, εκ των κύκλω πόλεων Κόρη, και η περίοικος, η της Ροδόπης σκιρτά, ως των πολλών δωρεών σου, πάντες απολαύοντες, εκ της Εικόνος σου.

Διάσωσον Φανερωμένη Παρθένε τους σους ικέτας, πάσης βλάβης και επηρείας και θλίψεως. ότι ση καταφεύγομεν προστασία.

Επίβλεψον εν ευμενεία….

Αίτησις και το Κ ά θ ι σ μ α Ήχος β’.

Πρεσβεία θερμή.

Πηγή αγαθών, Μορφή σου υπέρτιμος, και στέφος λαμπρόν, τη πόλει πεφανέρωται, Φανερωμένη Δέσποινα, Κομοτηνής τη ση αγαθότητι. ήν προσκυνούντες Παρθένε πιστώς, χαράς ουρανίου εμπιπλάμεθα.

Ω δ ή δ’. Εισακήκοα Κύριε.

Επαγάλλεται Δέσποινα, της Κομοτηνής η πόλις τω πνεύματι, καθορώσα την Εικόνα σου, βλύζουσαν τοις πάσι τα ιάματα.

Νόσων σβέσον τον καύσωνα, και υγείαν δίδου ψυχής και σώματος, τοις προστρέχουσι τη σκέπη σου, ώ Φανερωμένη Αειπάρθενε.

Σύμπας Κόρη συνέδραμεν, ο λαός Ροδόπης, τη πανηγύρει σου, και την πάνσεπτον Εικόνα σου, πίστει αδιστάκτω κατασπάζεται.

Όλοις νέμεις την χάριν σου, οία συμπαθείας πηγή πολύρρυτος, και πιστοίς και αλλοθρήσκοις τε, Κεχαριτωμένη Παντευλόγητε.

 

Ω δ ή  ε’. Φώτισον ημάς.

Ίδε συμπαθώς, τον λαόν τον παριστάμενον, τη αγία Εικόνι ευλαβώς, και παράσχου τούτους Κόρη τα αιτήματα.

Χαίρει ευσεβώς, καθορώσα σου τα θαύματα, τα πολλά Κομοτηνή ως αληθώς, και καυχάται Θεοτόκε τη Εικόνι σου.

Άπαντες πιστώς, Θεοτόκε λιτανεύομεν, το σον πρόσωπον το θείον και σεπτόν, καθορώντες τούτο Κόρη τη Εικόνι σου.

Ίασαι ημών, των ψυχών τα αρρωστήματα, και σωμάτων ασθενείας χαλεπάς, καμπτομένη ταις φωναίς ημών Πανύμνητε.

Ω δ ή  στ’. Την δέησιν εκχεώ.

Ροδόπης, νυν οι φιλόχριστοι δήμοι, συν αυτοίς δε και αλλόφυλοι πλείστοι, Φανερωμένη Αγνή Θεοτόκε, τη ση αγία Εικόνι προστρέχουσι και αδιστάκτως εξ αυτής, πάσαν δόσιν καρπούνται ωφέλιμον.

Επήρθη, της σης Εικόνος η δόξα, και η χάρις πανταχού διεδόθη, Φανερωμένη Αγνή Θεοτόκε. εντεύθεν Θράκες πιστώς ταύτη σπεύδουσι, και Μακεδόνες οι πιστοί, εξ αυτής τας αιτήσεις λαμβάνουσι.

Ισχύν σε, καταφύγιον Θείον, και λιμένα σωτηρίας Παρθένε, Κομοτηναίων η πόλις πλουτούσα, ανευφημεί τα πολλά μεγαλεία σου, και ως αγίασμα σεπτόν, την αγίαν κατέχει Εικόνα σου.

Κυκλούντες, την παναγίαν Μορφήν σου, δι αυτής τεκμαιρόμεθα είναι εγγύς ημών, συμπαθώς Θεοτόκε. αλ’ ώ πηγή οικτιρμών και χρηστότητος, μη αποστήσης αφ’ ημών, την θερμήν αρωγήν σου δεόμεθα.

Διάσωσον Φανερωμένη Παρθένε τους σους ικέτας, πάσης βλάβης και επηρείας και θλίψεως. ότι ση καταφεύγομεν προστασία.

Άχραντε, η δια λόγου…

Αίτησις και το Κ ο ν τ ά κ ι ο ν.

Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου ρείθροις.

Τοις των θαυμάτων σου θείοις πυρσεύμασι, Φανερωμένη Παρθένε εκάστοτε, λαμπρύνεις πιστών τα συστήματα, και διαλύεις παθών την σκοτόμαιναν. διό την χάριν κηρύττομεν.

Π ρ ο κ ε ί μ ε ν ο ν.

Μνησθήσομαι του ονόματός σου…

Στίχ. Το πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν…

Ευαγγέλιον κατά Λουκάν.

Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ…

Δ ό ξ α. Ταις της Θεοτόκου…

Κ α ι  ν ύ ν. Ταις της Παναχράντου… 

Π ρ ο σ ό μ ο ι ο ν.

Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.

Στίχ. Ελέησόν με ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου...

Πλούτος πεφανέρωται, της προς ημάς σου ευνοίας, και λαμπρόν εχέγγυον, της κηδεμονίας σου προς την πόλιν σου, η σεπτή Άχραντε, και θεία Εικών σου, ήν πιστώς περιπτυσσόμενοι, αγιαζόμεθα, και ψυχάς και σώματα πάντοτε, και εξ αυτής λαμβάνομεν, άπαν αγαθόν Αγνή δώρημα ανυμνολογούντες, θαυμάτων σου Παρθένε την πληθύν, Φανερωμένη Πανύμνητε, ά τελείς εκάστοτε.

Ω δ ή  ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.

Οι πιστώς προσιόντες, τη σεπτή Εικόνι Παρθένε Άχραντε, λαμβάνουσιν εκ ταύτης, ταχέως τας αιτήσεις. πρυτανείον γαρ πρόκειται, τοις ευσεβέσι κοινόν, Κομοτηνής τη πόλει.

Ρώσιν νέμει σωμάτων, και ψυχών θεραπείαν Παρθένε ‘Αχραντε, και άφεσιν πταισμάτων, και συμφορών την λύσιν, χάρις η πλουσιόδωρος, η προσιούσα αεί, εκ της σεπτής Μορφής σου.

Ηλιόμορφε Κόρη, πως βαστάζεις ως βρέφος των πάντων Κύριον; και τούτο καθορώντες, τη θεία σου Εικόνι, εξιστάμεθα Δέσποινα, και μεγαλείων των σων, γεραίρομεν την δόξαν.

Γεωργοίς και αγρόταις, και λοιποίς βιοτέχναις δίδου την χάριν σου και ξένους και δημότας, και πάσαν ηλικίαν, αρχομένους και άρχοντας, Φανερωμένη Αγνή, ευλόγει αοράτως.

Ω δ ή  η’. Τον Βασιλέα.

Έχει Παρθένε, Κομοτηναίων η πόλις, την Εικόνα σου ως πλούτον αφθαρσίας. όθεν και τοις πάσι, κηρύττει σου την χάριν.

Ροδόπη χαίρει, τοις θαυμασίοις σου Κόρη, και προστρέχει σου Εικόνι τη αγία, τη πεφυλαγμένη Κομοτηνής τη πόλει.

Από κινδύνων, και πειρασμών πολυτρόπων, απαράτρωτον διάσωζε Παρθένε, τον σοι πεποιθότα, Χριστώνυμον λαόν σου.

Σκέπε Παρθένε, έσο και θεία προστάτις, τη τιμώση σε Κομοτηναίων πόλει, ταύτην λυτρουμένη, πολυειδών σκανδάλων.

Ω δ ή  θ’. Κυρίως Θεοτόκον.

Ιδού τη ση Εικόνι, Κεχαριτωμένη, μετ’ ευλαβείας και δέους ιστάμεθα, απεκδεχόμενοι Κόρη την θείαν χάριν σου.

Μονήν σου την αγίαν, ταύτην Θεοτόκε, την κεκτημένην την θείαν Εικόνα σου, τη μητρική αρωγή σου αεί περίεπε.

Οδήγει προς τα κρείττω, την παρούσαν ποίμνην, και τον καλόν ποιμενάρχην περίσκεπε, τον υπέρ ταύτης Παρθένε απαύστως κάμνοντα.

Υψίστου θείε θρόνε, μόνη Θεοτόκε, ως ευτελές δώρον δέξαι τον ύμνον μου, και την καρδίαν μου πλήρωσον της σης χάριτος.

Το Άξιόν εστι και τα μεγαλυνάρια.

Χαίροις των Αγγέλων η χαρμονή. χαίροις των ανθρώπων, η βοήθεια η θερμή. χαίρε Θεοτόκε, η εξαιρέτω τρόπω, Κομοτηνής προστάτις και καταφύγιον.

Πάλαι προμηθεία σου μητρική, δέδοται Παρθένε, η Εικών σου η θαυμαστή, ως πηγή χαρίτων, Κομοτηνής τη πόλει, ήν πίστει προσκυνούντες σε μεγαλύνομεν.

Θαύματα πηγάζει τοις ευλαβώς, Κόρη προσιούσιν, η Εικών σου η ευκλεής, και αεί αρδεύει, άπασαν την Ροδόπην, ταις νοηταίς αρδείαις της σης χρηστότητος.

Πάσα ηλικία μετά σπουδής, και γένος Παρθένε, τη Εικόνι σου τη σεπτή πανταχόθεν σπεύδει, Αγνή Φανερωμένη, και εξ αυτής λαμβάνει χάριν σωτήριον.

Ίδε Παντευλόγητε Μαριάμ, όμματι ευσπλάγχνω, τους προστρέχοντας ευλαβώς, τη σεπτή Μορφή σου, και δίδου αοράτως, ενί εκάστω τούτων την σην βοήθειαν.

Φύλαττε και σκέπε δια παντός, ταύτην σου την πόλιν, την τιμώσαν σε ευλαβώς, εχθρών αοράτων, και ορατών μανίας, και πάσης άλλης βλάβης, Παρθένε Άχραντε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί…

   Το τρισάγιον, τα συνήθη τροπάρια, εκτενής και απόλυσις, μεθ’ ήν το εξής:

Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου.

Πάντας τους προστρέχοντας πιστώς, τη ση παναγία Εικόνι, Θεογεννήτορ Αγνή, και την σην αντίληψιν, επιζητούντας θερμώς, πειρασμών τε και θλίψεων, και πάσης ανάγκης, σκέπε και διάσωζε, τη προστασία σου. συ γαρ βοηθός ημών πέλεις, και τη ση ελπίζομεν σκέπη, εν παντί και πάντοτε Πανάχραντε.

Δίστιχον.

Αγνή Φανερωμένη δείξον σην χάριν

Γερασίμω μέλψαντι την σην Εικόνα.