Παίρνω και εγώ το θάρρος και σε πλησιάζω και σε παρακαλώ με δάκρυα.Παρθένε Δέσποινα Θεοτόκε συ που γέννησες κατά σάρκα το Θεό Λόγο, γνωρίζω ότι δεν είναι σωστό, ούτε άξιο, για μένα τον πανάσωτο, που έχω ακόμα μολυσμένα μάτια και ακάθαρτα χείλη, να βλέπω, να προσκυνώ και να παρακαλώ την εικόνα τη δική σου, που είσαι Αγνή και Αειπάρθενος, που έχεις καθαρά και αμόλυντα το σώμα και τη ψυχή. Πιο σωστό είναι για μένα τον άσωτο να μισηθώ και να περιφρονηθώ από τη δική σου καθαρότητα. Επειδή όμως ο Θεός που γέννησες, έγινε άνθρωπος για να καλέσει τους αμαρτωλούς σε μετάνοια, παίρνω και εγώ το θάρρος και σε πλησιάζω και σε παρακαλώ με δάκρυα.
Δέξου και πρόσφερε την εξομολόγηση των πολλών και φοβερών αμαρτιών μου στο μονογενή σου Υιό και Θεό, παρακαλώντας τον να λυπηθεί την άθλια και ταλαίπωρη ψυχή μου. Γιατί εξαιτίας των πολλών αμαρτιών μου εμποδίζομαι να κοιτάξω προς Αυτόν και να ζητήσω συγχώρηση. Γι’ αυτό σε προτείνω σαν πρέσβη και μεσίτρια, γιατί άνκαι απόλαυσα πολλές και μεγάλες δωρεές από το Θεό που με δημιούργησε, αφού τις ξέχασα όλες ο άθλιος και αχάριστος ομοιώθηκα με τα ανόητα κτήνη. Είμαι φτωχός σε αρετές και πλούσιος στα πάθη. Είμαι γεμάτος ντροπή και στερημένος από τη θεία παρρησία. Καταδικάζομαι από το Θεό. Κλαίνε για μένα οι Άγγελοι και γελούν οι δαίμονες. Μισούμαι από τους ανθρώπους, ελέγχομαι από τη συνείδηση. Είμαι γεμάτος ντροπή για τα πονηρά μου έργα και νεκρός πριν το θάνατό μου. Πριν τη μέλλουσα κρίση είμαι αυτοκατάκριτος, και πριν από την ατελεύτητη κόλαση αυτοτιμωρούμαι από την απόγνωση. Γι’ αυτό καταφεύγω στη δική σου και μοναδική ολόθερμη βοήθεια, Δέσποινα Θεοτόκε, ο οφειλέτης μυρίων ταλάντων, που όπως ο άσωτος σπατάλησα την πατρική περιουσία με πόρνες. Φέρθηκα χειρότερα και από την πόρνη. Παρανόμησα πιο πολύ από τον Μανασσή. Έγινα άσπλαχνος περισσότερο και από τον πλούσιο· ο λαίμαργος δούλος, το δοχείο των πονηρών λογισμών, ο φύλακας των αισχρών και ακάθαρτων λόγων, ο γεμάτος με κάθε βρωμιά, ο αποξενωμένος από κάθε αγαθό έργο.
Σπλαχνίσου την αδυναμία μου και λυπήσου την ασθένειά μου. Συ έχεις όσο κανένας άλλος τόσο μεγάλη παρρησία προς τον Υιό σου. Όλα τα μπορείς ως Μητέρα του Θεού. Για όλα έχεις τη δύναμη, γιατί υπερέχεις όλων των κτισμάτων. Τίποτα δεν σου είναι αδύνατο, αρκεί να το θελήσεις. Μην παραβλέψεις τα δάκρυά μου. Μην περιφρονήσεις το στεναγμό μου. Μην αποστραφείς τον πόνο της καρδιάς μου. Μη ντροπιάσεις την προσδοκία μου σε σένα. Με τις μητρικές σου δεήσεις απόσπασε για μένα την ευσπλαχνία του αγαθού Υιού και Θεού σου και αξίωσέ με τον ταλαίπωρο και ανάξιο δούλο σου να ξαναποκτήσω την παλιά ομορφιά της ψυχής. Να αποβάλω την ασχήμια των παθών. Να απελευθερωθώ από την αμαρτία και να υπηρετώ τη δικαιοσύνη. Να αποβάλω το μόλυσμα της σαρκικής ηδονής. Να ντυθώ τον αγιασμό της ψυχικής καθαρότητας. Να νεκρωθώ για τον κόσμο και να ζήσω με αρετή. Συνόδευσέ με στην πορεία μου και σύμπλευσε μαζί μου. Νίκησε τους δαίμονες που πάντοτε με πολεμούν. Ενδυνάμωσέ με στις αγρυπνίες. Σκέπασέ με την ώρα του ύπνου. Παρηγόρησέ με στις θλίψεις και τις ολιγοψυχίες μου. Θεράπευσέ με από την ασθένεια. Λύτρωσέ με από τις αδικίες. Αθώωσέ με από τις συκοφαντίες. Τρέξε σε βοήθειά μου στο θανάσιμο κίνδυνο. Κάνε με καθημερινά δυνατό στους ορατούς και αόρατους εχθρούς μου, για να μάθουν όλοι οι δαίμονες που άδικα με τυραννούν ποιού είμαι δούλος.
Ναι, υπεραγία μου Δέσποινα Θεοτόκε. Άκουσε την άξια συμπαθείας δέησή μου, και μην απογοητεύσεις την προσδοκία μου, συ που είσαι η ελπίδα «πάντων των περάτων της γης». Κατάσβεσε το βρασμό της σάρκας μου. Ηρέμησε την αγριότατη τρικυμία που προκαλεί στη ψυχή μου ο πικρός θυμό. Αφάνισε από το νου μου τη ματαιοφροσύνη και την υπερηφάνεια της νεότητας. Μείωσε τις νυκτερινές φαντασίες των πονηρών πνευμάτων και τις καθημερινές προσβολές των ακάθαρτων εννοιών από την καρδιά μου. Καθοδήγησε τη γλώσσα μου, να λέει τα συμφέροντα. Δίδαξε τα μάτια μου να βλέπουν σωστά το δρόμο της αρετής. Κάνε τα πόδια μου να βαδίζουν με ευκολία το μακάριο δρόμο των εντολών του Θεού. Άγιασε τα χέρια μου για να τα σηκώνω επάξια στον Ύψιστο. Καθάρισε το στόμα μου, για να επικαλούμαι με θάρρος τον πανάγιο και φοβερό Θεό ως Πατέρα. Άνοιξε τα αυτιά μου, για να ακούω αισθητά και νοερά, τα λόγια των Αγίων Γραφών, που είναι πιο γλυκά και από το μέλι. Όλα αυτά θα τα κάνω με τη δική σου βοήθεια.
Δώσε μου καιρό μετανοίας και λογισμό επιστροφής. Γλύτωσέ με από τον αιφνίδιο θάνατο. Απάλλαξέ με από την καταδίκη της συνειδήσεως. Τέλος να είσαι κοντά μου κατά την ώρα του χωρισμού της αδύναμης ψυχής μου από το άθλιο σώμα μου. Να ελαφρύνεις έτσι την ανυπόφορη αυτή βία, να ανακουφίσεις τον αβάσταχτο πόνο, να παρηγορήσεις την απαρηγόρητη στενοχώρια. Λύτρωσέ με από τη σκοτεινή μορφή των δαιμόνων, απαλλάσσοντάς με από την πικρή απολογία στα τελώνια του αέρα και τους αρχόντες του σκότους, σχίζοντας τα χειρόγραφα των πολλών μου αμαρτιών. Συμφιλίωσέ με, με το Θεό και αξίωσέ με να βρεθώ στα δεξιά Του, κατά τη φοβερή κρίση. Γλύτωσέ με από τις αιώνιες και ανυπόφορες τιμωρίες και κάνε με κληρονόμο των αιωνίων και άφθαρτων αγαθών.
Δέσποινα Θεοτόκε σου προσφέρω αυτή την εξομολόγηση , σε σένα που είσαι το φως των σκοτισμένων μου ματιών, η παρηγοριά της ψυχής μου, η ελπίδα και προστασία μου μετά το Θεό. Δέξου με συμπάθεια την εξομολόγησή μου και καθάρισέ με από κάθε μολυσμό σαρκός και πνεύματος. Αξίωνέ με όσο ζω να κοινωνώ χωρίς κατάκριση, το πανάγιο και πανάχραντο Σώμα και Αίμα του Υιού και Θεού σου. Στο μέλλον δε, να μετέχω στη γλυκύτητα του ουράνιου δείπνου, στη τρυφή του Παραδείσου, στη βασιλεία του Θεού όπου βρίσκεται όλων «των ευφραινομένων η κατοικία». Και αφού, εγώ ο ανάξιος, αξιωθώ αυτά τα αγαθά, δοξάζω στους αιώνες των αιώνων το πάντιμο και μεγαλοπρεπές όνομα του Υιού και Θεού σου, που δέχεται όλους όσοι μετανοούν ειλικρινά, χάρη σε σένα που είσαι μεσίτρια και εγγυήτρια όλων των αμαρτωλών. Γιατί χάρη σε σένα πανύμνητε και υπεράγαθε Δέσποινα, σώζεται ολόκληρη η ανθρώπινη φύση, που αινεί και ευλογεί τον Πατέρα τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα· την Παναγία και ομοούσια Τριάδα, τώρα και πάντοτε στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου