Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΤΗΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ «ΜΥΡΤΙΔΙΩΤΙΣΣΑΝ». Ψαλλόμενος την 24η Σεπτεμβρίου. (Ποιηθείς υπό μοναχού Γερασίμου Μικραγιαννανίτου).


ΑΦΙΕΡΩΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΥΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΟ ΑΝΔΡΕΑ
Ευλογήσαντος του Ιερέως λέγομεν τον παρόντα ψαλμόν.

Ψαλμός ρμβ’ 142
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη σου˙
Και μη εισέλθεις εις κρίσιν μετά του δούλου σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν σου πας ζων.
Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου, εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος˙
Και ηκηδίασεν επ΄εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου.
Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις σου, εν ποιήμασι των χειρών σου εμελέτων.
Διεπέτασα προς σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός σοι.
Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου˙ μη αποστρέψεις το πρόσωπόν σου απ΄εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον.
Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός σου, ότι επί σοι ήλπισα˙ γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν εν η πορεύσομαι, ότι προς σε ήρα την ψυχήν μου.
Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς σε κατέφυγον.
Δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά σου, ότι συ ει ο Θεός μου˙ το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία.
Ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε, ζήσεις με, εν τη δικαιοσύνη σου εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου.
Και εν τω ελέει σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος σου ειμι.

Και ευθύς το, Θεός Κύριος μετά των στίχων αυτού,
εξ εκατέρωθεν των χορών.
Είτα τα παρόντα Τροπάρια.
Ήχος δ’. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.
Των Κυθηρίων δεύτε άπαν το πλήθος, της Θεοτόκου τω πανσέπτω τεμένει πανευλαβώς προσέλθωμεν κραυγάζοντες˙ φύλαττε την νήσόν σου, την παρούσαν Παρθένε, των εν βίω θλίψεων, και παντοίας ανάγκης˙ ότι τη ση Εικόνι εν χαρά, Μυρτιδιώτισσα, σπεύδει εκάστοτε.
Δόξα… Το αυτό.
Και νύν… Όμοιον.
Εν τη ευρέσει της σεπτής σου Εικόνος, ανεστομώθη δαψιλώς εν Κυθήροις, των σων χαρίτων κρήνη, ανεξάντλητος˙ βρύει γαρ ιάματα, τοις προστρέχουσι χύδην, παύει δε νοσήματα, και κινδύνων λυτρούται, τους εξαιτούντας όλης της ψυχής, Μυρτιδιώτισσα Κόρη, την χάριν σου.
Ο Ν’ Ψαλμός.
Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου˙ Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με.
Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός.
Σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις σου και νικήσης εν τω κρίνεσθαί σε.
Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου.
Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας σου εδήλωσάς μοι.
Ραντιείς με υσσώπω, και καθαρισθήσομαι˙ πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι.
Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα.
Απόστρεψον το πρόσωπόν σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον.
Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ,ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου.
Μη απορρίψης με από του προσώπου σου και το πνεύμα σου το άγιον μη αντανέλης απ΄εμού.
Απόδος μοι την αγαλλίασην του σωτηρίου σου και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με.
Διδάξω ανόμους τας οδούς σου, και ασεβείς επί σε επιστρέψουσι.
Ρύσαι με εξ αιμάτων, ο Θεός ο Θεός της σωτηρίας μου˙ αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην σου.
Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν σου.
Ότι ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις.
Θυσία τω Θεώ πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει.
Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ˙
Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα˙
Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν σου μόσχους.




Κανών ου η ακροστιχίς.
«Σε Μυρτιδιώτισσα επιβοώμαι. Γερασίμου.
Ωδή α’. Ήχος πλ. δ’. Υγράν διοδεύσας.
Σωτήριον σκέπην και αρωγόν, η νήσος Κυθήρων, ευραμένη σε θαυμαστώς, τη ση προστασία καταφεύγει, Μυρτιδιώτισσα Κόρη.
Εφάνης ποιμένι τω ευσεβεί, και την σην Εικόνα, απεκάλυψας την σεπτήν˙ αλλά και νυν φάνηθι αΰλως, και πάσι δίδου, Παρθένε, την χάριν σου.
Μυρίων ηξιώσας αγαθών, την νήσον Κυθήρων, δούσα ταύτη ως θησαυρόν, την σην χαριτόβρυτον Εικόνα, χάριν και έλεος πάσι βλυστάνουσα.
Υψίστου Μητέρα σε συμπαθή, ειδώς σοι προστρέχει, την ρώσιν, ούτως ημάς παράλυτος ευλαβώς˙ άλλ’ ως τούτω δέδωκας πάσης νόσου απάλλαξον.
Ωδή γ’. Ουρανίας αψίδος.
Ρώσιν νέμουσα Κόρη, τοις εν δεινοίς πάθεσι, τον ημιπληγία παθόντα, ξένως ιατρεύσας˙ όθεν θεράπευσον, καμού, το άλγος Παρθένε, και υγείαν δίδου μοι, ψυχής και σώματος.
Την ορμήν ως πάλαι, των πειρατών ήλασας, των επιδραμόντων Παρθένε, κατά της νήσου σου, ούτως απέλασον, την καθ’ ημών των δαιμόνων, χαλεπήν επήρειαν, Μυρτιδιώτισσα.
Ιλασμόν και ειρήνην, και των δεινών λύτρωσιν, τοις εγγύς και πόρρω παρέχεις, Μυρτιδιώτισσα˙ ότι το όνομα, το σον πηγή ευφροσύνης, πέλει τοις προστρέχουσι, τη αντιλήψει σου.
Δωρεών σου αγίων, ως αληθώς έδειξας, τον εν Μυρτιδίοις ναόν σου, κρουνόν ακένωτον, Μυρτιδιώτισσα˙ πας γαρ προστρέχων εν τούτω, πάσης απαλλάττεται, λύπης και μάστιγος.
Διάσωσον, Μυρτιδιώτισσα Κόρη Θεογεννήτορ, πάσης βλάβης και πειρασμών τε και θλίψεων τους προσιόντας τη θεία σου προστασία.
Επίβλιψον, Μυρτιδιώτισσα Κόρη, εν ευμενεία, τους εν πίστει τω σω ναώ καταφεύγοντας, και πάσι δίδου υγείαν και σωτηρίαν.
Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος β’. Τα άνω ζητών.
Την κλήσιν την σην, πιστώς επικαλούμενοι εκ βάθους ψυχής, πάσης χαράς πληρούμεθα, και λύτρωσιν ευρίσκομεν, των εν βίω δεινών περιστάσεων. Άλλ’ ώ Μυρτιδιώτισσα, ημών τας αιτήσεις πλήρου πάντοτε.
Ωδή δ’. Εισακήκοα Κύριε.
Ιλαρώς ως τεθέασαι, πλήρης συμπαθείας τοις κινδυνεύουσι, της αυτής μετάδος χάριτος, τοις σε ανυμνούσι, Μυρτιδιώτισσα.
Ως πλοίον διέσωσας, εκ του θαλαττίου πνιγμού, Πανάχραντε, ούτω πρόφθασον και λύτρωσαι, της νύν επελθούσης ημίν θλίψεως.
Των Κυθήρων η νήσός σε, άγρυπνον προστάτην, Παρθένε, κέκτηται˙ όθεν χαίρει τη Εικόνι σου, και τα σα κηρύττει ξένα θαύματα.
Ιδού πάντες προστρέχομεν, τη ση παναγία Εικόνι, Άχραντε, ίνα λάβωμεν βοήθειαν, εκ της σης ταχείας αντιλήψεως.
Ωδή ε’. Φώτισον ημάς.
Σκέπασον ημάς εν τη σκέπη της σης χάριτος, ως εσκέπασας την νήσόν σού ποτε, εκ πανώλους λοιμικού, Μυρτιδιώτισσα.
Σβέσον τα πικρά, καθ’ ημών εχθρού τοξεύματα, ως κατέσβεσάς ποτε των κεραυνών, τον ολέθριον σκηπτόν, Μυρτιδιώτισσα.
Άνοιξον και νύν, την πηγήν της σης χρηστότητος, και επόμβρησον ως πάλαι τοις πιστοίς, των χαρίτων σου τα ρείθρα τα γλυκύρροα.
Έχει η νησίς, των Κυθήρων την Εικόνα σου, ως εχέγγυον της σης επισκοπής˙ δια τούτο εν σοι χαίρουσι Κυθήριοι.
Ωδή στ’. Την δέησιν.
Παράδεισος νοητός ανεδείχθη, ο λαμπρός εν Μυρτιδίοις ναός σου, καθάπερ ξύλον ζωής έχων μέσον, την θαυμαστήν σου Εικόνα, Πανάχραντε, εξ ής υγείαν και ζωήν, οι νοσούντες τρυγώντες υμνούσί σε.
Ιλύος φθοροποιών νοσημάτων, και ποικίλων χαλεπών συμπτωμάτων, ρύσαι ημάς τη θερμή σου πρεσβεία, Μυρτιδιώτισσα Κόρη Πανύμνητε, η απαλλάξασα πολλούς, εκ κινδύνων και πόνων και θλίψεων.
Βοάται η ση βοήθεια όντως, Κυθηρίοις εμφανώς παρά πάντων˙ αλλά και πάσι βοήθει ταχέως, τοις αλλαχού προσφωνούσι την κλήσίν σου, και δίδου τούτοις συμπαθώς, τα σωτήρια Κόρη αιτήματα.
Οι νόσων κατατρυχόμενοι πόνοις, και στενούμενοι ανάγκαις και λύπαις, εν κατανύξει προσπέσωμεν πάντες, τη της Παρθένου Εικόνι κραυγάζοντες˙ Μυρτιδιώτισσα Αγνή, δος ημίν την θερμήν σου βοήθειαν.
Διάσωσον, Μυρτιδιώτισσα Κόρη, Θεογεννητορ, πάσης βλάβης και πειρασμών τε και θλίψεων, τους προσιόντας τη θεία σου προστασία.
Άχραντε, η δια λόγου τον Λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα, δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.
Αίτησις και Κοντάκιον.
Ήχος β’. Τοις των αιμάτων σου.
Των Κυθηρίων προστάτις και έφορος, παντός του κόσμου δε μέγα προσφύγιον, υπάρχεις, Αγνή Αειπάρθενε, Μυρτιδιώτισσα, πάσι παρέχουσα, την σην οξυτάτην αντίληψιν.
Προκείμενον.
Μνησθήσομαι του ονόματός σου εν πάση γενεά και γενεά.
Στίχ. το πρόσωπόν σου λιτανεύουσιν οι πλούσιοι του λαού.
Ευαγγέλιον.
Εκ του κατά Λουκάν (κεφ. α’ 39).
Εν ταις ημέραις εκείναις, αναστάσα Μαριάμ επορεύθη εις την ορεινήν μετά σπουδής εις πόλιν Ιούδα, και εισήλθεν εις τον οίκον Ζαχαρίου και ησπάσατο την Ελισάβετ. Και εγένετο ως ήκουσεν η Ελισάβετ τον ασπασμόν της Μαρίας, εσκίρτησε το βρέφος εν τη κοιλία αυτής˙ και επλήσθη Πνεύματος Αγίου η Ελισάβετ και ανεφώνησε φωνή μεγάλη και είπεν˙ Ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Και πόθεν μοι τούτο ίνα έλθη η μήτηρ του Κυρίου μου προς με; Ιδού γαρ ως εγένετο η φωνή του ασπασμού σου εις τα ώτα μου, εσκίρτησε το βρέφος εν αγαλλιάσει εν τη κοιλία μου. Και μακαρία η πιστεύσασα ότι έσται τελείωσις τοις λελαλημένοις αυτή παρά Κυρίου.
Και είπε Μαριάμ ˙ Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον και ηγαλλίασε το πνεύμα μου επί τω Θεώ τω Σωτήρι μου, ότι επέβλεψεν επί την ταπείνωσιν της δούλης αυτού. Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί ˙ ότι εποίησέ μοι μεγαλεία ο δυνατός και άγιον το όνομα αυτού.
Έμεινε δε Μαριάμ συν αυτή ωσεί μήνας τρεις και υπέστρεψεν εις τον οίκον αυτής.
Δόξα …
Ταις της Θεοτόκου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Και νύν…
Ταις της Παναχράντου, πρεσβείαις Ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη, των εμών εγκλημάτων.
Προσόμοιον.
Ήχος πλ. β’. Όλην αποθέμενοι.
Στίχ.Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου˙ και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
Μέγα καταφύγιον, Μυρτιδιώτισσα Κόρη, παντός πιστού πέφηνας, και δόξα και καύχημα και διάσωσμα˙ συμπαθώς πάντας γάρ, πάντοτε προφθάνεις, τους φωνούντας το σον όνομα, και δίδως, Άχραντε, της μητρικής αγαθότητος, την χάριν και το έλεος, και των δωρεών τα γνωρίσματα, τοις εν ασθενείαις, και λύπαις και κινδύνοις χαλεποίς˙ όθεν την σην μεγαλύνομεν πρόνοιαν σωζόμενοι.
Ο Ιερεύς
Σώσον ο Θεός των λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου˙ επίσκεψαι τον κόσμον σου εν ελέει και οικτιρμοίς˙ ύψωσον κέρας Χριστιανών ορθοδόξων˙ και κατάπεμψον εφ’ ημάς τα ελέη σου τα πλούσια˙ Πρεσβείαις της Παναχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, και αειπαρθένου Μαρίας˙ Δυνάμει του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού˙ Προστασίαις των τιμίων, επουρανίων Δυνάμεων Ασωμάτων˙ ικεσίαις του τιμίου, ενδόξου, Προφήτου Προδρόμου, και Βαπτιστού Ιωάννου˙ των αγίων ενδόξων και πανευφήμων Αποστόλων˙ των εν Αγίοις Πατέρων ημών μεγάλων Ιεραρχών, και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Αθανασίου και Κυρίλλου, Ιωάννου του Ελεήμονος, Πατριαρχών Αλεξανδρείας˙ Νικολάου του εν Μύροις, Σπυρίδωνος επισκόπου Τριμυθούντος, των θαυματουργών˙ των αγίων ενδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, Δημητρίου του Μυροβλήτου, Θεοδώρου Τήρωνος, και Στρατηλάτου, των ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Ελευθερίου˙ των αγίων ενδόξων και καλλινίκων Μαρτύρων˙ των οσίων και θοφόρων Πατέρων ημών˙ των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης˙ του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών Θεοδώρου, της οσιοπαρθενομάρτυρος Ελέσης, των εν Κυθήροις, και πάντων των Αγίων, ικετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, επάκουσον ημών των αμαρτωλών δεομένων σου και ελέησον ημάς.
Ο Χορός˙ Κύριε, ελέησον˙ δωδεκάκις (ανά τρεις).
Ο Ιερεύς.
Ελέει, και οικτιρμοίς, και φιλανθρωπία του Μονογενούς σου Υιού, μεθ’ ού ευλογητός εί, συν τω παναγίω, και αγαθώ, και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νύν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων.
Ο Χορός. Αμήν.
Ωδή ζ’. Οι εκ της Ιουδαίας.
Ως ερρύσω πολλάκις, χαλεπής ανομβρίας, Αγνή, τα Κύθηρα, ούτω τους θείους όμβρους, των οικτιρμών Κυρίου, ταις λιταίς σου υέτισεν, τοις ανυμνούσιν αεί, τα ξένα θαύματά σου.
Μεγαλύνει σου, Κόρη, τα πολλά μεγαλεία η νήσος Κύθηρα˙ αυτόπτις γαρ τυγχάνει, των ευεργεσιών σου άς παρέχεις εκάστοτε, τοις ευσεβέσι πιστοίς, αλλά και αλοπίστοις.
Από πάσης ανάγκης, ανωτέρους συντήρει Μυρτιδιώτισσα, τους πίστει προσιόντας, τη θεία σου πρεσβεία, ως πολλάκις διέσωσας, τους προσελθόντας πιστώς, τη θεία σου Εικόνι.
Ιθυνόμενοι, Κόρη, αλιείς εν θαλάσση οι κινδυνεύσαντες, τη θεία χάριτί σου, εσώθησαν θανάτου˙ και ημάς τανύν ίθυνον, επί λιμένι Αγνή, των θείων θελημάτων.
Ωδή η’. Τον Βασιλέα.
Γλώσσης απάσης, Μυρτιδιώτισσα, πέλει, το σον όνομα μελέτημα το μέγα˙ πάσι γαρ παρέχεις, σωτηριώδεις δόσεις.
Έσωσας παίδα, εξ ύψους, Κόρη, πεσόντα, τον φωνήσαντα την σην αγίαν κλήσιν˙ ούτω καμέ σώσον, της του εχθρού μανίας.
Ρώσιν εφεύρον Μυρτιδιώτισσα Κόρη, και παράφρονες εν τω σεπτώ ναώ σου˙ όθεν καμέ ρώσον, της ένδον ασθενείας.
Ασθενημάτων πολυειδών ως ιάσω, τους προστρέξαντας τη θεία αρωγή σου, ούτως ίασαί μου την ψυχικήν οδύνην.
Ωδή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Σεισμού και ανομβρίας, και παντοίων νόσων, των Κυθηρίων, την νήσον διάσωζε, Μυρτιδιώτισσα Κόρη ανακειμένην σοι.
Ιλέω όμματι σου, ίδε τους εστώτας, πανευλαβώς τη αγία Εικόνι σου, και τας φωνάς τούτων δέξαι Μυρτιδιώτισσα.
Μυρσίνης εν τοις κλάδοις, ευρέθη η Εικών σου, Μυρτιδιώτισσα όθεν ωνόμασται, και νοητόν μύρον φέρει των χαρισμάτων σου.
Ολόφωτος οράται, ο εν Μυρτιδίοις, Μυρτιδιώτισσα, άγιος οικός σου, ως πεπλησμένος της δόξης των μεγαλείων σου.
Υψίστου ως καθέδρα, Κεχαριτωμένη, από κοπρίας παθόντα˙ ανύψωσον, Μυρτιδιώτισσα, καμέ τον δούλον σου.
Και ευθύς.
Άξιόν εστιν ως αληθώς, μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβείμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ, την αδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον σε μεγαλύνομεν.
Και θυμιά ο Ιερεύς το θυσιαστήριον και τον λαόν, ή τον οίκον, όπου ψάλλεται η Παράκλησις˙ και ημείς ψάλλομεν τα παρόντα Τροπάρια.
Χαίροις, των Κυθήρων η αρωγός, και καύχημα μέγα, και γλυκεία καταφυγή˙ χαίροις ορθοδόξων ταχεία προστασία, Ευλογημένη Κόρη Μυρτιδιώτισσα.
Πάλαι ως ανεύρε τη ση ομφή, εν κλάδοις μυρσίνης, την Εικόνα σου την σεπτήν, ο ποιμήν Παρθένε, εν ευφροσύνη θεία, αυτήν Μυρτιδιώτισσαν επωνόμασε.
Νόσους θεραπεύεις τας χαλεπάς, κεραυνούς διώκεις, ανομβρίαν λύεις δεινήν˙ ως όντως μεγίστη, η δόξα και η χάρις, και η σεπτή σου κλήσις, Μυρτιδιώτισσα.
Ώφθη ιατρείον πνευματικόν, ο εν Μυρτιδίοις, θείος οικός σου και σεπτός˙ ψυχών γαρ ιάται και των σωμάτων πάθη, τη ση επισκιάσει, Μυρτιδιώτισσα.
Άπαντας προφθάνεις ως συμπαθής, τους εν τοις κινδύνοις, και τους πέλας και τους μακράν, και τούτοις παρέχεις βοήθειαν ταχείαν υμνούντάς σου την χάριν, Μυρτιδιώτισσα.
Τους εξαιτουμένους από ψυχής, της σης, Θεοτόκε, αντιλήψεως την ισχύν, σώζε πάσης βλάβης, και πάσης δυσχερείας, ως Μήτηρ του ελέους, Μυρτιδιώτισσα.
Πάσαι των αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι Πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.
Είτα το Τρισάγιον. Παναγία Τριάς. Πάτερ ημών. Ότι σου εστιν. Και τα τροπάρια ταύτα.
Ήχος πλ. β’.
Ελέησον ημάς, Κύριε, ελέησον ημάς ˙ πάσης γαρ απολογίας απορούντες, ταύτην σοι την ικεσίαν, ως Δεσπότη οι αμαρτωλοί προσφέρομεν ˙ ελέησον ημάς.
Δόξα Πατρί…
Κύριε, ελέησον ημάς, επί σοι γαρ πεποίθαμεν ˙ μη οργισθής ημίν σφόδρα, μηδέ μνησθής των ανομιών ημών ˙ αλλ΄επίβλεψον και νυν, ως εύσπλαχνος, και λύτρωσαι ημάς εκ των εχθρών ημών ˙ συ γαρ ει Θεός ημών και ημείς λαός σου ˙ πάντες έργα χειρών σου και το όνομά σου επικεκλήμεθα.

Και νυν…
Της ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ημίν, ευλογημένη Θεοτόκε ˙ ελπίζοντες εις σε μη αστοχήσωμεν ˙ ρυσθείημεν δια σου των περιστάσεων˙ συ γαρ ει η σωτηρία του γένους των Χριστιανών.

Η συνήθης εκτενής υπό του Ιερέως˙ και Απόλυσις, μεθ’ ήν ψάλλονται τα εξής.
Ήχος β’. Ότε εκ του ξύλου σε.
Πάντας τους προστρέχοντας θερμώς, τη ση προστασία. Παρθένε Μυρτιδιώτισσα, και την χαριτόβρυτον Αγνήν Εικόνα σου, προσκυνούντας εκ πίστεως, εκ πάσης ανάγκης, και νόσων, και θλίψεων ατρώτους φύλαττε, άφεσιν πταισμάτων αιτούσα, και ειρήνην νέμουσα πάσι, τοις τα μεγαλείά σου δοξάζουσιν.
Ήχος πλ. δ’.
Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου, και λύτρωσαι ημάς, από πάσης ανάγκης και θλίψεως.
Ήχος β’.
Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπην σου.
Δίστιχον
Μυρτιδιώτισσα παράσχου μοι χάριν Γερασίμου σπεύδοντι τη χάριτί σου.


H/Y επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.


Ύμνοι Δοξολογικοί και Παρακλητικοί
εις την Μυρτιδιώτισσαν, εις τύπον των μεγαλυναρίων,*
ων η ακροστιχίς: «Μητρόθεε διάσωσον»

Μητρόθεε Άνασσα Ουρανού, όντως Πλατυτέρα, και Αγγέλων φωτοειδών, των ακαταπαύστως, υμνούντων την σην δόξαν, Δέσποινα και Κυρία, Θεομακάριστε.

Ηλίου της δόξης του νοητού, Της Δικαιοσύνης, απαστράψαντος τοις εν γη, του πάντων Δεσπότου, Κυρίου και Σωτήρος, Μήτηρ υπάρχεις όντως, η Παμμακάριστος.

Τεκούσα αφράστως τον σον Υιόν, τον Παντευεργέτην, και Σωτήρα και Λυτρωτήν, τον κόσμον λυτρούσαι, παθών και καχεξίας, ως πάντων υπερτέρα, Μυρτιδιώτισσα.

Ράνον θείοις μύροις τον σον λαόν, η εν μυρτιδίοις, ανατείλασα θαυμαστώς, αγία Εικόνι, θαυματουργώ και θεία, και δίδου την σην χάριν, Μυρτιδιώτισσα.

Οι έχοντες σκέπην σην κραταιάν, σεμνύνονται πάντες, και καυχώνται κατά Θεόν, σε έχοντες τείχος, και θείαν προστασίαν, σεισμών πυρός και βλάβης, διαφυλάττουσαν.

Θεράπευσον Κόρη σους υμνητάς, ψυχών τε τας νόσους, και σωμάτων τας χαλεπάς, και ίασαι Μήτερ, κακών και ασθενείας, δεινών αρρωστημάτων, Μυρτιδιώτισσα.

Εκ πάσης ανάγκης και πειρασμών, χαλεπών κινδύνων, επηρείας του πονηρού, ρύσαι νεολαίαν δεινώς κλονιζομένην, και δοκιμαζομένην, Μυρτιδιώτισσα.

Έξελε τους νέους Μήτερ Θεού, παθών και κινδύνων, πολυτρόπων παντοδαπών, κράτυνον την πίστιν τα ήθη και το σέβας, θεία κληρονομία, Μυρτιδιώτισσα.

Δεσμών αμαρτίας φθοροποιών, και πάσης κακίας, καταχρήσεων συμφορών, και λευκού θανάτου, εκλύτρωσαι Παρθένε, φιλτάτην νεολαίαν, Μυρτιδιώτισσα.

Ιλέω σου όμματι στοργικώ, και ση ευσπλαγχνία, διαφύλαττε μητρική, τας νήσους Κυθήρων και των Αντικυθήρων, σεισμών πυρός μαχαίρας, Μυρτιδιώτισσα.

Αγάπην ομόνοιαν και στοργήν, παράσχου συζύγοις, και γονεύσι Μήτερ Θεού, και δίδου πλουσίως, χαράν και ευφροσύνην, πιστότητα ειρήνην, Μυρτιδιώτισσα.

Σεισμού διασώζουσα φυσικού, σεισμικάς δονήσεις, συ απότρεψον ηθικάς, και εκ ναυαγίων, οικογενείας σώζε, φρίκης διαζυγίων, Μυρτιδιώτισσα.

Ω Μήτερ του Λόγου και Λυτρωτού, σην χάριν αιτούμεν, εκ καρδίας τε και ψυχής, μετάνοιαν δούναι, σοις δούλοις αναξίοις, οινοποσίας πάθους, συ απαλλάττουσα.

Σωτήρα η τέξασα και Θεόν, παντοίων κινδύνων, διασώζεις και συμφορών, αιρέσεως πλανης, σχίσματος της μανίας, εν τάχει απαλλάττεις, Μυρτιδιώτισσα.

Ο πάντων αγίων τας αρετάς, αεί υπερβαίνων, ως ο Κύριος και Θεός, Μητέρα σου θείαν, σεμνήν Υπεραγίαν, πρόσδεξαι δυσωπούσαν, Μυρτιδιώτισσαν.

Νεότητα σώζουσα ω Αγνή, ανθρώπους ωρίμους, οίκους νέους θεοσεβείς, και τίμιον γήρας, διαφυλάττειν σπεύδεις, Κυρία των Αγγέλων, Μυρτιδιώτισσα.


--------------------------------------------------------------------------------


*Οι ύμνοι ούτοι, συντεθέντες χάριτι Θεία και ευδοκία της Παναχράντου δια την προστασίαν του λαού εκ της φοβεράς του σεισμού απειλής και λοιπών κινδύνων, υπό του Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ (Ιούνιος 2006), ψάλλονται μετά τα Μεγαλυνάρια της Ιεράς Παρακλήσεως και κατά τας ιεράς λιτανεύσεις της αγίας Εικόνος της Μυρτιδιωτίσσης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου