Ύμνος στην Υπεραγία Θεοτόκο του Αγ. Νεκταρίου(Xαιρετισμοί)

Α'.
Χαίρε πρωτοπλάστων κλέος, σέμνωμα και ευκληρία, 
Χαίρε ηροπατόρων πόθος και χαρά η αιωνία.
 Χαίρε Αβραάμ η δόξα η Θεού επαγγελία 
Χαίρε των εθνών απάντων θεία κόρη ευλογία 
Χαίρε Ιακώβ η κλίμαξ και σκηνή ηγλαϊσμένη 
Χαίρε Ααρών η ράβδος, χαίρε πόλη κεκλεισμένη.
 Χαίρε στάμνος η του μάνα κόρη κεχαριτωμένη Χαίρε θρόνε του Κυρίου άσπιλε ηγιασμένη. Χαίρε άχραντε Παρθένε τω Θεώ συντηρούμενη,Χαίρε φέγγους του αδύτου Μήτηρ η δεδοξασμένη. Χαίρε όρος, χαίρε βάτε, χαίρε τράπεζα αγία Χαίρε κεχαριτωμένη Δέσποινα μου Παναγία.

Β'
.Χαίρε κλέος μοναζόντων και οσίων η λαμπρότης, 
Χαίρε τείχος των Παρθένων έρεισμα και ωραιότης.
 Χαίρε των ποντοπορούντων ασφαλής καθοδηγία. 
Χαίρε των πολεμουμένων η ειρήνη Παναγία. 
Χαίρε των πενθούντων μόνη ισχυρά παραμυθία 
Χαίρε των κλονιζόμενων έρεισμα και σωτηρία 
Χαίρε μόνη των εστώτων ασφαλής ορθοστασία 
Χαίρε των οδοιπορούνταν η οδός εν ασφάλεια
 Χαίρε των χειμαζόμενων Θεοτόκε η γαλήνη 
Χαίρε κόρη τεθλιμμένων η χαρά και ευφροσύνη.

Γ.

Διά Σου ημών το γένος της κατάρας ελυτρώθη
Διά Σου του παραδείσου της τρυφής κατηξιώθη.
Διά Σου ανεκαινίσθη πάσα των ανθρώπων φύσις, Διά Σου εκαινουργήθη η φθαρείσα πάλαι κτίσις.
Διά Σου εμεγαλύνθη το Αδαμιαίον γένος,
Διά Σου κατηξιώθη λαβείν χάριν, δόξαν, σθένος.
Διά Σου Παρθενομήτορ προς τα θείον κατηλλάγη. Διά Σου θεοκυήτορ τυραννίδος απηλλάγη.
Διά Σου της ευλογίας του Θεού κατηξιώθη,
Διά Σου το μέγα τραύμα το ανίατον ιάθη.
Δια Σου της υιοθεσίας έτυχε και σωτηρίας
Δια Σου της Ουρανίου έτυχε κληρονομιάς.

Δ’.

Διά τούτο Σοι Παρθένε πεποιθώς νυν καταφεύγω
Και την Σην φιλευσπλαγχνίαν εκ ψυχής καθικετεύω. Πρόσχες τοίνυν Δέσποινα μου επί την ταπείνωσίν μου.
Πέμψον την βοήθειάν Σου σπεύσον προς ενίσχυσίν μου
Παραμύθησόν με κόρη Δέσποινα μου Παναγία,
Η των θλιβομένων μόνη έτοιμος παραμυθία.
Η γλυκεία ευφροσύνη, η χαρά και θυμηδία
Η των επικαλουμένων έτοιμος παρηγοριά.
Η ελπίς απηλπισμένων και παράκλησις πασχόντων.
Η ετοίμη προστασία των εις Σε καταφευγόντων.
Συ προστάτις ει Παρθένε των δεινώς χειμαζόμενων,
των υπό του αλλοτρίου Δέσποινα πολεμουμένων.
Συ την λύπην της ψυχής μου και την άκαρπον πικρίαν
άρον απ’ αυτής Παρθένε και παράσχου ιατρείαν.

Ε’.

Ίδε των κακών το πλήθος, άκουσον του στεναγμού μου, Ίδε την κατήφειάν μου έπιδε του οδυρμού μου.
Ίδε την ταπείνωσίν μου, ίδε μου την αθυμίαν
Ίδε την αιχμαλωσίαν ίδε μου την ατονίαν
Πρόφθασον βοήθησόν μοι προτού με απολεσθήναι προτού με υπό της λύπης της πικράς καταβρωθήναι.
Ου γαρ έχω ο παντλήμων πλην Σου άλλην προστασίαν,
Ουδέ και καταφυγήν μου, ουδέ και παραμυθίαν.

ΣΤ’.

Συ μου σκέπη ει και ρύστις, Συ μου ει παραμυθία
Συ αντίληψίς μοι πέλεις, Συ ελπίς και προστασία.
Συ με φρούρησον Παρθένε, φύλαξόν με, οχύρωσόν με,
Συ Παρθένε Θεοτόκε πρόφθασον διάσωσόν με.
Συ ενίσχυσόν με κόρη εν τη πάλη, εν σταδίω,
Συ μου ει Παρθενομήτορ καύχημα μου εν τω βίω.
Συ βοήθει μοι Παρθένε εν τω κρατεί του αγώνος,
ον κατά του αλλοτρίου διεξάγω του αιώνος.
Συ με δείξον νικηφόρον, Συ με δείξον στεφανίτην
Συ με του Χριστού γενναίον και στερρόν δείξον οπλίτην.

Ο Πενταπόλεως Νεκτάριος

(Αγ. Νεκταρίου, «35 Ποιμαντικές επιστολές», εκδ. Υπακοή)