Δέηση, στην Παντάνασσα...

Σου ζήτησα Ανάσταση
να κάνεις , ένα θαύμα
να πάρεις από το μικρό
τούτο , το μέγα τραύμα…
Να τρέξει μες, τη γειτονιά,
να πάρει ο γονιός χαρά,
να δοξαστείς πάλι ξανά,
Παντάνασσα, παρηγοριά…

Και το άλλο το μικρό παιδί,
που έστειλες, το λουλούδι
να κάνεις Δέσποινα καλά,
μικρό είναι , αγγελούδι…

Ανάξιος είμαι να ζητώ,
αλλά θα γράφω όσο ζω,
ευχαριστίας τραγούδι,
να εξιστορώ, τα θαυμαστά,
τα δώρα Σου, τα πολλαπλά,
Άνασσα Πάντων και Χαρά…

Και καρτερά , η καρδία μου
Γλυκεία-Παρηγορία μου,
απάντηση να δώσεις,
το φως της ευλογίας Σου,
δώσε, για να τα σώσεις…

Το αίτημά τους τάχιστα
πάρε εις τον Υιό σου
και ευλογημένο εις το αεί,
το όνομα το σεπτό Σου…

Των Παίδων είσαι η Τροφός,
και αγλάισμα των Πατέρων,
καταφυγή των μοναστών
στο στίβο των αιθέρων…

Κράτα δικαίων τα δάκρυα
στα πέρατα του κόσμου,
τον πειρασμό κατήργησε,
την αίτηση ενήργησε,
Παρηγορία και Φως μου…

Δευτέρα και Λαμπρογιορτή
έστησα πάλι το αυτί,
να ακούσω μεγαλεία,
πως ήρθε η βέβαια χαρά
με την επαγγελία,
και πήρες πέρα μακριά
κάθε ασθένεια και χαρά,
δώρισες στα τεκνία….

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής