"Εχουμε
εδώ την εορτή της Εισόδου της Θεοτόκου στο Ναό. Το θέμα της εορτής
είναι πολύ απλό: ένα κοριτσάκι προσάγεται από τους γονείς του στο ναό
των Ιεροσολύμων. Δεν υπάρχει τίποτε το ιδιαίτερα αξιοσημείωτο στο
γεγονός αυτό, επειδή την εποχή εκείνη αυτό αποτελούσε μια γενικά
αποδεκτή συνήθεια καί πολλοί γονείς έφερναν τα παιδιά τους στο ναό ως
σημείο προσαγωγής τους στον Θεό, ως ένδειξη πώς δίνουν στη ζωή τους έναν
ουσιαστικό σκοπό καί νόημα, πώς τα φωτίζουν από μέσα με το φως μιας
ανώτερης εμπειρίας.
Στήν
περίπτωση όμως της Παναγίας, όπως μας το υπενθυμίζει ή Ακολουθία της
ημέρας, οδήγησαν το παιδί στα " Άγια των Αγίων", στον τόπο πού κανείς
άλλος, εκτός από τους ιερείς, δεν επιτρεπόταν να πάει,στο μυστικό
εσωτερικό Ιερό του ναού. Το όνομα του κοριτσιού είναι Μαρία. Είναι ή
μελλοντική μητέρα του Ίησού Χρίστου, μέσω του οποίου, σύμφωνα με τη
Χριστιανική πίστη, ό ίδιος ο Θεός ήλθε στον κόσμο για να ενωθεί με το
ανθρώπινο γένος, να μοιραστεί τη ζωή του καί να αποκαλύψει το θείο της
περιεχόμενο. Είναι όλα αυτά παραμύθια; "Η είναι κάτι πού μας δόθηκε καί
πού αποκαλύπτεται εδώ, κάτι πού σχετίζεται άμεσα με τη ζωή μας, κάτι πού
δεν μπορεί ίσως να εκφραστεί με λόγια της καθημερινής ζωής;
Αυτός
είναι ό μεγαλειώδης, ό ογκώδης, ό ιεροπρεπής ναός της Ιερουσαλήμ. Καί
για αιώνες εκεί. πίσω από αυτούς τους βαρείς τοίχους, ένα πρόσωπο
μπορούσε να έρθει σε επαφή με τον Θεό. Τώρα όμως ό ιερέας παίρνει από το
χέρι τη Μαρία καί την οδηγεί στο Ιερότερο τμήμα του Ναού καί εμείς
ψάλλουμε "Ό καθαρώτατος ναός του Σωτηρος... σήμερον εισάγεται εν τω οίκω
Κυρίου...", Αργότερα, στο ευαγγελικό ανάγνωσμα, ό Χριστός λέει, "Λύσατε
τον ναόν τούτον καί εν τρισίν ήμέραις έγερώ αυτόν", καί ό Ευαγγελιστής
συμπληρώνει, "εκείνος δε έλεγεν περί του ναού του σώματος αυτού" (Ίωάν.
2,19,21).
Το
νόημα όλων αυτών των γεγονότων, των λέξεων καί των σκέψεων είναι απλό:
από τώρα καί στο έξης ό ίδιος ό άνθρωπος γίνεται ναός. Ούτε πέτρινος,
ούτε θυσιαστήριο, αλλά ό άνθρωπος -ή ψυχή του, το σώμα του καί ή ζωή του
-γίνεται ή ιερή καί θεία καρδία του κόσμου, τα "αγία των αγίων". Ό ένας
ναός, ή Παναγία - ζών καί ανθρώπινος - οδηγείται σ' έναν άλλο ναό
φτιαγμένο από πέτρα, καί ολοκληρώνει έτσι εκ των ένδον τη σημασία καί το
νόημα του.
Μ'
αυτό το γεγονός ή θρησκεία, καί ακόμη περισσότερο ή ζωή, υφίσταται μια
πλήρη μεταβολή της ισορροπίας της. Αυτό πού τώρα εισέρχεται στον κόσμο
είναι μια διδασκαλία που δεν τοποθετεί τίποτε άλλο υψηλότερα από τον
άνθρωπο, επειδή ό ίδιος ό Θεός αναλαμβάνει τη μορφή ανθρώπου για ν'
αποκαλύψει την κλήση καί το νόημα του ανθρώπου ως θεϊκού πλάσματος. Από
το σημείο αυτό κι έπειτα ό άνθρωπος είναι ελεύθερος. Τίποτε πλέον δεν
βρίσκεται από πάνω του, επειδή ό ίδιος ό κόσμος είναι δικός του ως δώρο
του Θεού, για να εκπληρώσει έτσι ό άνθρωπος τον θεϊκό του προορισμό.
Από
τη στιγμή πού ή Παναγία εισήλθε στα "άγια των αγίων", ή ίδια ή ζωή
έγινε Ναός. Κι όταν εορτάζουμε τα Εϊσόδιά της, εορτάζουμε το θειο νόημα
του ανθρώπου καί τη λαμπρότητα της υψηλής του κλήσεως. Δεν γίνεται
λοιπόν να εξαφανιστούν καί να ξεριζωθούν όλ'αυτά από τη μνήμη του
ανθρώπου.
Αλεξ.Σμέμαν-Η ΠΑΝΑΓΙΑ
Εκδ.''Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου