Μήνυμα ἐπί τῇ πανσέπτῳ Κοιμήσει καί Μεταστάσει τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Μήνυμα ἐπί τῇ πανσέπτῳ Κοιμήσει καί Μεταστάσει τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Μήνυμα ἐπί τῇ πανσέπτῳ Κοιμήσει καί Μεταστάσει
τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀξίωσε, μέ τήν ὁλοκλήρωση τῆς εὐλογημένης νηστείας καί τῶν ἱερῶν Παρακλήσεων πρός χάριν τῆς Παναγίας Θεοτόκου Μαρίας, νά ἑορτάζουμε σήμερα τήν πάνσεπτη ἐνσώματι Κοίμηση καί Μετάστασή της στά Οὐράνια· ἐπίσης, νά ἀπολαμβάνουμε τήν πληθύν τῶν χαρίτων τίς ὁποῖες ἡ Θεοτόκος ἐπιδαψιλεύεται στό γένος τῶν Χριστιανῶν, ὡς πνευματική καί στοργική μας Μήτηρ, ὡς Μήτηρ τοῦ ἐνσάρκου Λόγου καί Θεοῦ καί μετέχουσα τῆς θεώσεως περισσότερον παντός ἄλλου ἀνθρωπίνου καί ἀγγελικοῦ προσώπου, «ἡ χωρίς Θεοῦ μόνου, πάντων ἀνωτέρα ὑπάρχουσα».

Καθώς ὁ Παντεχνήμων καί πάντων Δημιουργός Υἱός καί Λόγος ἐγεύθη θανάτου, τόν ὁποῖον ἐνίκησε καί κατεπάτησε, ἔτσι ἔπρεπε φυσικῷ τῷ λόγῳ καί ἡ Θεοτόκος Μαρία, ἡ κατά σάρκα Μήτηρ τοῦΘεοῦ μας Ἰησοῦ, νά ὑπέλθειτό «κοινόφλητον χρέος» τοῦ θανάτου· διό τιἡ ἀθανασία ἐξἀρχῆς μᾶς ἐδόθη ἀπό Θεοῦ ὄχι στή φύση μας, ἀλλά κατά χάριν, ὅπως σημειώνει ὁἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης: «κατά μόνην τήν χάριν, ἀλλ’ οὐ κατά τήν φύσιν, τό εἶναι λαβόντες, ἀθάνατοι διεπλάσθημεν». Καί ἔτσι στήν προσωρινή καί ἱερά Κοίμηση τῆς Θεομήτορος, τῆς Μητρός τῆς Ζωῆς, συντρέχουν παράδοξα ἀντίθετα: «ἡ ζωηφόρος, νεκροφόρος· ἡ θεόμιλος, ἄφωνος· ἡ ὡς ἐν κιβωτῷ τῇμήτρᾳ τήν ζωήν δεξαμένη, νεκρά καί ἄπνους ἐπίκλίνης κειμένη».

Ἦταν ὅμως ἀδύνατον, τό «ζωαρχικόν καί θεοδόχον» σῶμα Ἐκείνης, ἀπό τήν ὁποίαν ἔλαβε τήν σάρκα ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, νά παραμείνει στή διαφθορά τοῦ θανάτου, τό σῶμα Ἐκείνης, «ἡ ἀπαρχή τοῦ ἐν Χριστῷ θεωθέντος Ἀδαμιαίου φυράματος», ἀπό τό ὁποῖον ἔλαβεν ὁ Θεός Λόγος τό δικό Του Σῶμα καί τό ἐθέωσε, λαμβάνοντας κτιστή ἀνθρώπινη οὐσία μέ τρόπον ὁ ὁποῖος ὑπερβαίνει τήν ἀνθρώπινη φύση· «ἐξ οὗ καί τό πρόσλημμα θεώσας ὁ ὑπερούσιος καί εἰς οὐσίαν ἀληθῶς ἐλθών, ὑπέρ οὐσίαν οὐσιώθη». Καί ἔτσι, ἤδη τό πανάγιον ἐκείνης σκήνωμα, τῆς Τιμιωτέρας τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέρας ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ, λάμπει στήν νεκρική κλίνη ἀπό τήν δόξα τῆς θείας ἐνεργείας, «θέα φωτοειδής τε καί εὐπρεπής, ἡ παμφαής τοῦ παρθενικοῦ σκήνους θεολαμπία, καθ΄ἥν τό ζωαρχικόν καί ὁλόφωτον ὡρᾶτο τῆς Θεοτόκου σῶμα». Καί ὅπως τό ἄχραντον καί ἀκραιφνέστατον σῶμα τῆς Θεοτόκου, ὁμοούσιο, ὁμοφυές μέ τό δικό μας, ἀποτελεῖ τήν ἀσφαλῆ ἐγγύηση, τό τεκμήριον τῆς καταλλαγῆς μας μέ τόν Θεό μέσῳ τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, «αὕτη τῶν θείων καταλλαγῶν ἡ ἐνυπόστατος ἐγγύη», ἔτσι καί ἡ ἀνάσταση καί Μετάστασή Της εἶναι αὐτά πού μαρτυροῦν γιά τά θαυμάσια τῆς θείας τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ οἰκονομίας:«διά τοῦτο τά πάλαι ἐπ΄αὐτῆ τελεσθέντα, πρός ἡμῶν δέ νῦν εὐφημούμενα, κἄν παράδοξά πως εἶναι δοκεῖ, καί τῶν ἐμφύτων ἀνῳκισμένα δεσμῶν, κατά γοῦν τόν ὑπερφυᾶ τῆς ἀφράστου κυοφορίας λόγον, εἰκότως ἄν ἐπ' αὐτῆς τήν ἀναφοράν εὐεπίβατον ἕξει».

Ἄς δεηθοῦμε τοῦ Παντοκράτορος Θεοῦ, τῆς Ἁγίας Τριάδος, νά μᾶς ἀξιώσει νά ἀτενίσουμε μυστικῶς καί πνευματικῶς στά φοβερά μυστήρια τῆς παρούσης Ἑορτῆς, τῆς τελευταίας μεγάλης Θεομητορικῆς Ἑορτῆς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, «δέξασθαι τήν ἀκτῖνα τῆς μυστικῆς ἐποπτείας καί ταῦτα μυηθῆναι σαφῶς»,  καί νά εὐφρανθοῦμε ψυχικῶς, διότι ἡ σημερινή ἑορτή εἶναι χαροποιός, «θυμήρης γάρ, οὐ πενθήρης ἡ παροῦσα πανήγυρις».

Ἡ ὑπέρμετρος ἁγιότης τῆς Θεομήτορος καί ἡ μετά τήν Κοίμηση καί Μετάστασή Της προσεδρία Της παρά τῷ Θρόνῳ τοῦ Θεοῦ ψυχῇ τε καί σώματι, σέ κατάσταση «ἀγήρω μακαριότητος, ἔμφρικτον καί ὑπεράγνωστον», μᾶς προτρέπει στό νά προστρέξουμε σέ Αὐτήν ἱκετικῶς καί μέ πίστη· «ἴτω πρόθυμος ἅπας ὅς ἔχει πίστιν ἀδίστακτον· οὐ γάρ δεῖται πόνου τό χάρισμα, πλήν μόνης τῆς προαιρέσεως». Καί ἄς ζητήσωμεν ἀπό Αὐτήν, στίς δύσκολες αὐτές μέρες πού διέρχεται τό Γένος καί ἡ κοινωνία μας,νά ἀποτελεῖ τόν μεγαλύτερό μας θησαυρό, ὅπως καί στό παρελθόν, ἡ ἱερά μεσιτεία Της πρός τόν Υἱόν Της καί κοινόν Κύριον, «ἵν΄ ἔχοιμεν θησαυρῶν πάντων καί πλούτου πολυτελοῦς τιμαλφεστέραν καί λαμπροτέραν, τήν σήν πρός τόν σόν Υἱόν καί ἡμέτερον Δεσπότην καί Βασιλέα καί Θεόν καί Κύριον ἱκέσιον δέησιν, δι΄ ἧς ἁμαρτάνοντες, τό Θεῖον ἐξιλεούμεθα».

ὁ Καθηγούμενος τοῦ Ἱ. Ἡσυχ. Παντοκράτορος,
† Ἀρχιμ. Κύριλλος
καί οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί