Η Κοίμηση της Θεοτόκου (για γονείς και παιδιά)

Η Κοίμηση της Θεοτόκου (για γονείς και παιδιά)

(η ιστορία της Κοίμησης με κατανοητά λόγια και μια ζωγραφιά για να χρωματίσουν τα παιδιά)

Στις 15 Αυγούστου γιορτάζεται πανηγυρικά σ’ όλον τον κόσμο η Κοίμηση* της Θεοτόκου, η μεγαλύτερη απ’ όλες της θεομητορικές γιορτές.

Τρεις μέρες πριν από την κοίμησή της , και ενώ η Παναγία προσευχόταν στο σπίτι της, την επισκέφτηκε ο αρχάγγελος Γαβριήλ: «Χαίρε Κεχαριτωμένη, (της είπε). Σε  τρεις μέρες θα φύγεις από τον κόσμο αυτό. Θα έρθει ο Υιός σου και θα παραλάβει την ψυχής σου» και της έδωσε έναν κλάδο από φοίνικα, σύμβολο ζωής και αθανασίας.

Η Γερόντισσα Μαρία, με τον φοίνικα στο χέρι, έτρεξε να προσευχηθεί στο Όρος των Ελαιών, εκεί που πάντα προσευχόταν. Γονάτισε και είπε στον Υιό της: « Κύριέ μου. Εγώ δεν είμαι άξια να έρθεις να παραλάβεις την ψυχή μου. Όμως έρχεσαι, επειδή είσαι ελεήμων.» Και άλλα πολλά είπε στην τελευταία της προσευχή.

Πήρε τον δρόμο της επιστροφής. Τα δέντρα της έκανα υπόκλιση, λες και την αποχαιρετούσαν!

.

Έφτασε στο σπίτι της,. Το καθάρισε, το περιποιήθηκε, άναψε τα φώτα, ετοίμασε τα σάβανα (νεκρικά ενδύματα), στόλισε το νεκροκρέβατο. Έδωσε τα δύο μοναδικά φορέματά της σε δύο χήρες γυναίκες, που τις βοηθούσε. Ντύθηκε στα γιορτινά της. Κάλεσε τον ευαγγελιστή Ιωάννη, του ανήγγειλε ότι ήρθε η ώρα της κοίμησής της .Τότε αυτός ξέσπασε σε θρήνους.

.

Το μαύρο μαντάτο διαδόθηκε αστραπιαία σε όλες τις γειτονιές. Έφτασε σε όλη την πόλη. Κατέφτασαν σπίτι της οι χήρες, τα ορφανά, οι φτωχοί, οι πονεμένο, όλοι όσοι δεχόταν την βοήθειά της. Έκλαιγαν, και έλεγαν:

-Πώς θα ζήσουμε χωρίς εσένα: Θα μείνουμε ορφανοί!

.

Πέθαινε η μάνα του Χριστού και οι μαθητές ήταν διασκορπισμένοι σε όλη τη γη. Σύννεφα τους άρπαξαν και τους έφεραν στα Ιεροσόλυμα, στο σπίτι της Παναγίας.

Μπήκαν στο σπίτι και με δέος την προσκύνησαν. Κάπως καθυστερημένα κατέφτασε και ο Παύλος.

.

Η Παναγία μας ξάπλωσε στο νεκροκρέβατο. Δίπλα της  στάθηκε ο Πέτρος, παρά τους πόδας ο Ιωάννης, γύρω-γύρω οι λοιποί απόστολοι, περιμένοντας εναγωνίως τον Υιό και Θεό της να παραλάβει την ψυχή της , όπως προείπε ο Γαβριήλ.

.

Και ο Κύριος ήρθε. Τον προσκύνησαν, τους ευλόγησε, και παρέλαβε την ψυχή της μητέρας Του. Ήταν 15 Αυγούστου…Ο Κύριος ανέβαινε στους ουρανούς με την ψυχή της μάνας  Του στα χέρια Του.

Στην εικόνα βλέπουμε το Χριστό να κρατάει ένα μωράκι στα χέρια Του. Αυτή είναι η ψυχή της Παναγίας, που εικονίζεται σαν μωρό γιατί ήταν πολύ καθαρή και αγνή- όπως η ψυχή ενός μωρού.

.

Η Παναγία πέθανε όπως όλοι μας, όπως και ο Υιός της. Όμως στη συνέχεια «μετέστη», δηλ.ανέβηκε με την ψυχή και το σώμα στους Ουρανούς και βρίσκεται εκεί κοντά στον Χριστό, να πρεσβεύει και να παρακαλεί για μας. Ο τάφος της, στη Γεθσημανή, βρέθηκε κενός τρεις μέρες μετά την Κοίμησή της, όταν ανοίχτηκε για να προσκυνήσει το Πανάγιο Σώμα της ο Απόστολος Θωμάς, που έφτασε καθυστερημένος. Έτσι όλοι κατάλαβαν ότι το άγιο Σώμα της Παναγίας δεν βρισκόταν πλέον στη γη, αλλά με θαυμαστό τρόπο μετέστη=μεταφέρθηκε στους Ουρανούς, κοντά στον Υιό της, τον Χριστό.

Από τους Ουρανούς πάντα νοιάζεται και ενδιαφέρεται για όλο τον κόσμο.Ας ζητάμε τη βοήθειά της και πάντα θα μας βοηθάει. Και εμείς της δίνουμε χαρά, όταν ζούμε όπως ο Θεός θέλει…

*Όταν αναφερόμαστε στο θάνατο των Αγίων, αλλά και όλων των Χριστιανών, λέμε ότι «κοιμήθηκε». Γιατί ο θάνατος είναι σαν ένας μικρός ύπνος-κλείνουμε τα μάτια μας και ξυπνάμε στην Αιώνια Ζωή.