Τρίτη 20 Αυγούστου 2013

Η δόξα του Θαβώρ-Η θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Νεφέλης

Η δόξα του Θαβώρ-Η θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Νεφέλης

metamorfosi (1)

-Oμιλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

-Η θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Νεφέλης στο Όρος Θαβώρ

-Λόγος Στη Μεταμόρφωση Του Σωτήρος – Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

-ἐκπομπὴ τοῦ πατρὸς Ἀνδρέα Κονάνου γιὰ τὴν Μεταμόρφωση 

τραγούδι γιὰ τὴν Μεταμόρφωση. (Φύλλα ψυχῆς ὀρθάνοιχτά) 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αποσπάσματα από ομιλία του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού για τη μεγάλη εορτή της Μεταμόρφωσης του Κυρίου μας. Πλούσια σε θεολογικά νοήματα και λογοτεχνική χάρη μάς αποκαλύπτουν πτυχές του γεγονότος της Μεταμορφώσεως που ίσως δεν έχουμε προσέξει.

“Σήμερα έχουμε εμπρός μας την άβυσσο του απροσίτου θείου φωτός. Σήμερα η άπειρη έκχυση της θείας λάμψεως στο όρος Θαβώρ γίνεται θεατή από τους Αποστόλους. Σήμερα γίνεται γνωστός ως Κύριος της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης ο Ιησούς Χριστός, αυτό το πρόσωπο και όνομα που μου είναι πολύ

αγαπητό, το γλυκύτατο πραγματικά και πολύ ποθητό, το οποίο υπερβαίνει κάθε έννοια γλυκύτητος. Σήμερα ο μέγας ηγέτης της Παλαιάς Διαθήκης Μωυσής, ο θείος νομοθέτης, στο όρος Θαβώρ εμφανίζεται και στέκεται σαν δούλος προς τον Κύριό του εμπρός στον Νομοδότη Χριστό… Σήμερα στον παρθένο μαθητή (Ιωάννη) της Καινής Διαθήκης ο παρθένος προφήτης της Παλαιάς (Ηλίας) κηρύττει και αναγγέλει ως Κύριο τον Παρθένο (Χριστό) που γεννήθηκε εκ της Παρθένου (Μαρίας)…

.

Τώρα έγιναν ορατά αυτά που ήταν αθέατα από τα ανθρώπινα μάτια, ένα σώμα χοϊκό ακτινοβολεί θεϊκή λαμπρότητα, ένα σώμα θνητό αναβλύζει δόξα (λάμψη) θεότητος… Ω, τι θαύμα είναι αυτό που υπερβαίνει κάθε διάνοια! Δεν ήλθε από έξω αυτή η λάμψη και ενώθηκε με αυτό το σώμα, αλλ’επήγασε από μέσα, από την υπέρθεη θεότητα, η οποία κατά τρόπο ανέκφραστο ήταν ενωμένη με αυτό κατά την υπόσταση του Υιού και Λόγου του Θεού…

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος (φωτογραφία του Jim Forest)

Τώρα το όρος Θαβώρ χαίρεται πολύ και ευφραίνεται αυτό το άγιο και θεϊκό όρος, καθόλου λιγότερο με τη δόξα και λαμπρότητά του από όσο ευφραίνεται επάξια με την ύψωσή του στα ύψη του ουρανού. Διότι συναγωνίζεται κατά κάποιον τρόπο ως προς τη χάρη με τον ουρανό. Διότι σ’ εκείνον (στον ουρανό) οι άγγελοι δεν έχουν το σθένος να κρατήσουν το βλέμμα τους προς Αυτόν, το Θεό, αχαμήλωτο. Ενώ σ’ αυτό το όρος οι πρόκριτοι των Αποστόλων (οι τρεις μαθητές) Τον βλέπουν να αστράφτει με τη βασιλική Του δόξα. Σ’ αυτό το όρος βεβαιώνεται η Ανάσταση των νεκρών και αναδεικνύεται ο Χριστός Κύριος νεκρών και ζώντων, παρουσιάζοντας δίπλα του από τους νεκρούς τον Μωυσή, και φέρνοντας ως μάρτυρα και τον Ηλία, που δεν πέθανε αλλ’ αναλήφθηκε και ζει…

.

Στο όρος λοιπόν Θαβώρ, μεταμορφώνεται εμπρός στους μαθητές Εκείνος που είναι πάντοτε δοξασμένος με την ίδια δόξα και λάμπει με την αστραπή της θεότητος… Μεταμορφώνεται λοιπόν, όχι με το να λάβει κάτι που δεν ήταν, αλλά παρουσιάζοντας καθαρά αυτό που ήταν στους αγαπητούς μαθητές του, ανοίγοντας τα μάτια τους και ικανώνοντάς τους να βλέπουν, ενώ ήταν τυφλοί πνευματικώς. Αυτό σημαίνει η φράση «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών». Μένοντας δηλαδή ο ίδιος ως προς την ταυτότητά του (χωρίς να υποστεί καμιά ουσιαστική αλλαγή) φαίνεται τώρα στους μαθητές διαφορετικός από ό,τι φαινόταν προηγουμένως…

Αποσπάσματα ομιλίας στη Μεταμόρφωση του Κυρίου του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ΕΠΕ 9, σελ. 12, 14, 16, 38.
πηγή

Η θαυμαστή εμφάνιση της Αγίας Νεφέλης στο Όρος Θαβώρ

agianefelithavor

Κατά την τέλεση της Μεγάλης Εορτής της Μεταμορφώσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, που γίνεται κάθε χρόνο στις 6 Αυγούστου στην Ιερά Μονή του Θαβωρίου Όρους της Γαλιλαίας, συμβαίνει ένα θαυμαστό γεγονός κατά το οποίο καλύπτεται και επισκιάζεται το Θαβώριο Όρος από μια φωτεινή Νεφέλη. Το φαινόμενο αυτό είναι ορατό και διαβεβαιώνεται από πλήθη πιστών Ορθοδόξων προσκυνητών οι οποίοι μετά την ολονύκτια αγρυπνία και το πέρας της Θείας Λειτουργίας, βγαίνουν στον περίβολο της αυλής προσευχόμενοι ψάλλοντας ύμνους…

Και ενώ ο καιρός είναι αίθριος, έρχεται στις 4 η ώρα το πρωί μια φωτεινή Νεφέλη που συνεχώς πυκνώνει, καλύπτοντας το Θαβώριο Όρος και την Ιερά Μονή, λάμποντας ολοένα και περισσότερο, εκπέμποντας ένα Θείο Φως που έχει ευωδιάζον ερυθροκυανόλευκο χρώμα!!! Όλα αυτά συμβαίνουν μπροστά στους έκπληκτους προσκυνητές που συγκινημένοι δέονται καθώς η Αγία Νεφέλη καταλάμπουσα από το Θείο Φως, βεβαιεί την Παρουσία του Θεού κινούμενη, καλύπτοντας και φωτίζοντας τους πάντες και τα πάντα ως μεγίστη Ευλογία και Αγιασμό.

Εν συνεχεία και ενώ συνεχίζονται οι δεήσεις και οι δοξολογίες, η Αγία Νεφέλη σταδιακά απομακρύνεται αποσυρόμενη από το Θαβώριο Όρος, δίδοντας όπως και το Άγιο Φως της Αναστάσεως που βγαίνει από τον Πανάγιο Τάφο, μια αδιαμφισβήτητη πιστοποίηση και χαρά για την Αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως.

******************************************************************************************************

Λόγος Στη Μεταμόρφωση Του Σωτήρος – Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

Η μεγάλη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας δίνει την αφορμή να θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού:

«Ου πιστεύεις ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί εστι; τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, απ” εμαυτού ου λαλώ. ο δε πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί. ει δε μη, διά τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι» (Ιωάν. 14, 10-11).
Μεγάλα και αμέτρητα ήταν τα θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: με ένα μόνο λόγο του ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, του αρχισυναγώγου, τον γιο της χήρας της Ναΐν, ακόμα και τον Λάζαρο, ο οποίος ήταν στον τάφο τέσσερεις ολόκληρες ημέρες. Με ένα λόγο του μόνο επιτίμησε τους ανέμους και τα κύματα της λίμνης Γεννησαρέτ και έγινε απόλυτη γαλήνη. Με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς γυναίκες και παιδιά, και με τέσσερα ψωμιά τέσσερεις χιλιάδες.
Ας θυμηθούμε πως κάθε μέρα θεράπευε τους ασθενείς, γιατρεύοντας κάθε είδους ασθένεια, έδιωχνε τα πονηρά πνεύματα από τους δαιμονιζομένους. Πως ξαναέδινε την όραση στους τυφλούς και την ακοή στους κουφούς με ένα μόνο άγγιγμά του. Δεν φτάνουν αυτά;
Όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετά για τους ανθρώπους οι οποίοι τον ζήλευαν, για τους ανθρώπους για τους οποίους ο μέγας προφήτης Ησαΐας είπε:
«Ακοή ακούσετε και ου συνήτε, και βλέποντες βλέψετε και ου μη ίδητε. επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου, και τοις ωσί βαρέως ήκουσαν, και τους οφθαλμούς αυτών εκάμμυσαν, μήποτε ίδωσι τοις οφθαλμοίς και τοις ωσίν ακούσωσι και τη καρδία συνώσι και επιστρέψωσι, και ιάσομαι αυτούς» (Ματθ. 13, 14-15).
Σε όλα αυτά, τα οποία όμως δεν ήταν αρκετά για τους βαρήκοους ανθρώπους και με τα συσκοτισμένα μάτια, πρόσθεσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός το μέγα θαύμα της Μεταμορφώσεώς Του στο όρος Θαβώρ. Σ” αυτόν, που έλαμψε με ένα εκθαμβωτικό θείο φως, εμφανίστηκαν οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, ο Μωυσής και ο Ηλίας και προσκύνησαν τον δημιουργό του νόμου. Με φόβο και τρόμο έβλεπαν το θαυμαστό αυτό θέαμα οι εκλεκτοί απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης. Και μετά από τη νεφέλη, που τους σκέπασε, ακούστηκε η φωνή του Θεού:
«Ούτος εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα. αυτού ακούετε» (Ματθ. 17, 5).
Οι άγιοι απόστολοι κήρυξαν σ” όλο τον κόσμο, ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι «αληθώς, του Πατρός το απαύγασμα».
Ο κόσμος ολόκληρος, όταν το άκουσε, θα έπρεπε να γονατίσει μπροστά στον Κύριο Ιησού Χριστό και να προσκυνήσει τον Αληθινό Υιό του Θεού.
Θα έπρεπε η εμφάνιση στο Θαβώρ των δύο πιο μεγάλων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης και η προσκύνηση του Κυρίου Ιησού Χριστού κατά την μεταμόρφωσή του, να κλείσει για πάντα τα βδελυρά χείλη των γραμματέων και των φαρισαίων, οι οποίοι μισούσαν τον Κύριο Ιησού και τον θεωρούσαν παραβάτη του νόμου του Μωυσή. Αλλά και μέχρι σήμερα δεν πιστεύουν οι Εβραίοι ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας.
Όχι μόνο οι Εβραίοι δεν τον πιστεύουν, αλλά και για πολλούς χριστιανούς όλο και περισσότερο θαμπώνει το θείο φως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ακόμα μικρότερο γίνεται το μικρό ποίμνιο του Χριστού για το οποίο το θείο φως του Χριστού λάμπει με την ίδια δύναμη με την οποίαν έλαμψε στους αποστόλους Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη τότε στο όρος Θαβώρ.
Όμως να μην απελπιζόμαστε, επειδή ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είπε:
«Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον. ότι ευδόκησεν ο πατήρ υμών δούναι υμίν την βασιλείαν» (Λκ. 12, 32).
Η απιστία μεταξύ των λαών έλαβε ανησυχητικές διαστάσεις και το φως του Χριστού επισκιάστηκε από το σκοτεινό νέφος της αθεΐας. Σήμερα πιο συχνά από ποτέ ενθυμούμαστε το φοβερό λόγο του Χριστού:
«Πλην ο Υιός του ανθρώπου ελθών άρα ευρήσει την πίστιν επί της γης;» (Λκ. 18, 8).
Να μην απελπιζόμαστε όμως, επειδή Εκείνος, λέγοντας για τα σημεία της δευτέρας παρουσίας του, είπε:
«Αρχομένων δε τούτων γίνεσθαι ανακύψατε και επάρατε τας κεφάλας υμών, διότι εγγίζει η απολύτρωσις υ­μών» (Λκ. 21, 28).
Να είναι, λοιπόν, η ζωή σας τέτοια ώστε την φοβερή ημέρα της Κρίσεως να μπορέσουμε να σηκώσουμε το κεφάλι μας και όχι να το σκύψουμε βαθειά απελπισμένοι. Αμήν.
1956
Από το http://www.impantokratoros.gr/09A71713.el.aspx
********************************************************************************************************
Ἀκοῦστε τὴν ἐπίκαιρη ἐκπομπὴ τοῦ πατρὸς Ἀνδρέα Κονάνου γιὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, πατώντας ἐδῶ. 
Ἡ ὁμιλία προέρχεται ἀπὸ τὴν Πειραϊκή Ἐκκλησία καὶ τὴνἐκπομπὴ «Ἀθέατα Περάσματα».
Ὅλες τὶς ἐκπομπὲς τοῦ πατρὸς μπορεῖτε νὰ τὶς ἀκούσετε ἐδῶ.
********************************************************************************************************
Metamorphosi Tsiamouli
Metamorphosi Tsiamouli
Δεῖτε καὶ ἀκοῦστε ἕνα πολὺ ὡραῖο τραγούδι γιὰ τὴν Μεταμόρφωση. (Φύλλα ψυχῆς ὀρθάνοιχτά) τοῦ Χρίστου Τσιαμούλη ἀπὸ τὸ CD «Δωδεκάορτο». Συναυλία στὸ Μέγαρο Μουσικῆς.
Τραγούδι: Γιάννης Χαρούλης.  Στίχοι: Ἄρης Ἀποστολόπουλος. 

Πρωὶ στὸ Μέγα Σπήλαιο πρωτάκουσα τ’ ἀηδόνι

κι ἔτρεχε γάργαρο νερὸ στῆς Ζαχλοροὺς τὸ ρέμα

κι εἶδα στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ πῶς σβήνουνε οἱ πόνοι…

κι αὐτῆς τῆς μίζερης ζωῆς ξανὰ τὸ μέγα ψέμα

Κι ἄλλη φορᾶ χαράματα μὲ πιάσανε τὰ κλάματα στὸ ἄκουσμα τῆς μέρας

κι ἦρθε τὸ φῶς καὶ φίλησε τὸ δάκρυ μου ποῦ κύλησε καὶ χαΐδεψε ὁ ἀέρας.

Εἶδα στὸ γιόμα νὰ πετάει ἀητὸς τῶν Μετεώρων

ἀπ’ τὰ ψηλὰ πιὸ ἀψηλὰ γιὰ τοῦ Θεοῦ τὰ μέρη κι ἤπια του Μύστη τὸ νερὸ-πηγὲς τῶν θείων δώρων

ἀπ’ τοῦ Χριστοῦ τὸν ὀμφαλό, τῆς Παναγιᾶς τὸ χέρι.

Κι ἄλλη φορᾶ μεσάνυχτα – φύλλα ψυχῆς ὀρθάνοιχτα- στὴ λάμψη τῶν κειμένων

κοινώνησα τὸ εἶναι Σου -δίνε μου νέκταρ, δίνε μου-

στὸ φῶς τῶν Φωτισμένων.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου