Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019

Τα Εισόδια της Θεοτόκου ως το προανάκρουσμα του κοσμοχαρμόσυνου γεγονότος της έλευσης του Σωτήρα του κόσμουΜητροπολίτης Πισιδίας Σωτήριος Τράμπας


21 Νοεμβρίου 2019
Την 21η Νοεμβρίου η Εκκλησία γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου στον Ναόν των Ιεροσολύμων. Όπως γνωρίζουμε από την Ιερά Παράδοση, οι γονείς της, ο Ιωακείμ και η Άννα, σε προχωρημένη ηλικία, μετά από πολλές προσευχές, αξιώθηκαν να αποκτήσουν τέκνο και την ονόμασαν Μαρία. Οι γονείς της, όταν η κόρη τους έγινε τριών χρονών, μεγάλοι πλέον στην ηλικία, από ευγνωμοσύνη προς τον Θεό για την ευεργεσία αυτή, αλλά και από θεία έμπνευση, απεφάσισαν να αφιερώσουν την κόρη τους στον Θεό, και την εισήγαγαν στο Ναό των Ιεροσολύμων, όπου παλαιά ο βασιλιάς Σολoμών είχε κτίσει τον αρχικό ναό. Όταν έφθασαν στο Ναό παρέλαβε την μικρή Μαρία ο Ιερέας του Ναού Ζαχαρίας, ο οποίος μάλιστα ήταν συγγενής τους, και ανέλαβε εκείνος την φροντίδα της.
Μέσα στην ιερή ατμόσφαιρα του Ναού η αγνή Κόρη Μαρία μεγάλωσε, ακούγοντας ύμνους, ψαλμούς, αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης, σε συνεχή κοινωνία με τον Θεό, διά της προσευχής. Ήταν τα χρόνια της πνευματικής προετοιμασίας της για να εκπληρώσει αργότερα το σχέδιο του Θεού, για τον ερχομό στον κόσμο του Σωτήρα Ιησού Χριστού.

Όταν ο Ιωακείμ και η Άννα έφερναν στο ναό την κόρη τους, δεν φαίνεται να γνώριζαν ότι αυτή μεγαλώνοντας θα αξιωνόταν της ύψιστης τιμής να γίνει η Μητέρα του Υιού του Θεού! Είμαστε ευγνώμονες οι Χριστιανοί προς τους ευσεβείς αυτούς γονείς, για τη θυσία τους να στερηθούν τη χαρά της παρουσίας της μονάκριβης και τόσο χαριτωμένης κόρης τους, στο σπίτι τους. Δεν σκέφθηκαν να κρατήσουν κοντά τους την κόρη τους, ώστε μεγαλώνοντας να τους φροντίζει στα γεράματά τους. Με προθυμία και χαρά αφιέρωσαν την αγαπημένη τους κόρη στο Θεό, με εμπιστοσύνη απόλυτη ότι Εκείνος με την πατρική αγάπη Του θα προνοήσει και για εκείνους και για την Μαρία.
Ωραίο παράδειγμα αποτελούν οι γονείς της Παρθένου Μαρίας για τους χριστιανούς γονείς. Να φροντίζουν και αυτοί να συνδέουν τα παιδιά τους, από τη νηπιακή ηλικία, με τον Θεό και την Εκκλησία Του. Να τα πηγαίνουν από μικρά στην Εκκλησία. Να τα καθοδηγούν κατάλληλα, ώστε να αγαπήσουν την Εκκλησία, τη θεία Λειτουργία και τη συμμετοχή στη θεία Κοινωνία. Έτσι θα τους εξασφαλίσουν μια ευλογημένη ζωή. Αυτή η συνεχής επικοινωνία με τον Θεό θα βοηθήσει τα παιδιά μεγαλώνοντας, να αξιοποιήσουν τα προσόντα τους, τις σπουδές τους, τις δεξιοτεχνίες τους και να προκόψουν στη ζωή τους. Με τη δύναμη και την ευλογία του Θεού, θα γλυτώνουν από τις παγίδες του πονηρού και των οπαδών του.
Αλλά ο Ιωακείμ και Άννα είναι φωτεινό παράδειγμα και για γονείς, που κάποιο από τα παιδιά τους αισθανθεί την κλήση να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στον Θεό και την Εκκλησία Του, είτε ως Μοναχός είτε ως ιερέας. Δυστυχώς, συχνά συμβαίνει, όταν ένα παιδί εκφράσει την επιθυμία να αφιερωθεί στον Θεό, π.χ. να γίνει Μοναχός ή Μοναχή, συναντά την άρνηση των γονέων, ακόμη και Ορθοδόξων γονέων. -«Να σε χάσω;» Είναι η πρώτη συναισθηματική αντίδραση της μητέρας! Όμως η Άννα δεν σκέφθηκε έτσι για την μικρή Μαρία, παρόλον που ήταν μοναχοκόρη και την είχε αποκτήσει μετά από πολλών ετών προσευχές! Η ίδια μαζί με τον σύζυγό της, την πήραν από το χέρι τη μικρή Μαρία και την αφιέρωσαν στο ναό του Θεού!
Και ποιός μπορεί να προγνωρίζει αυτό το παιδί, με την ολοκληρωτική αφιέρωσή του στο Θεό, σε τί ύψος αγιότητας μπορεί να φθάσει, και πόσους θα βοηθήσει με το παράδειγμά του και τον λόγο του να βρουν τη σωτηρία της ψυχής τους!
«Τούς δοξάζοντάς με δοξάσω» (Α’ Βασιλειών 2,30) είπε ο Κύριος. Την ύψιστη -βέβαια- δόξα δέχθηκε από τον Θεό η Παναγία Μητέρα, η οποία δόξασε τον Θεό με την υπακοή της και ολοπρόθυμη αφιέρωσή της στον Χριστό! Τιμήθηκε και τιμάται όχι μόνον ως ενδοξότερη όλων των ανθρώπων, αλλά ακόμη και των Αγίων Αγγέλων: «Τιμιωτέρα τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ»! Όμως ο Θεός, τιμά και δοξάζει και κάθε άλλον, ανάλογα με τον βαθμό αφοσιώσεως του στον Θεό και στην Εκκλησία Του.
Η Εκκλησία μας, με τους υπέροχους ύμνους της Εορτής των Εισοδίων, προβάλλει και το βαθύτερο θεολογικό νόημα της Εισόδου της Παρθένου Μαρίας στον Ναό: «Σήμερον τῷ ναῷ προσάγεται ἡ πανάμωμος Παρθένος, εἰς κατοικητήριον τοῦ παντάνακτος Θεοῦ» (Δοξαστικόν Αἴνων Ὄρθρου Ἑορτῆς).
«Ο καθαρώτατος ναός τοῦ Σωτῆρος… σήμερον εἰσάγεται ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου… Αὕτη ὑπάρχει «σκηνή ἐπουράνιος» (Κοντάκιον Ἑορτῆς). Αυτή που την βλέπουμε τριών χρόνων νήπιο να εισέρχεται στον χειροποίητο ναό των Ιεροσολύμων, προορίζεται να γίνει η Ιδία Ναός, και Σκηνή και Κατοικητήριον του Υιού του Θεού και να φέρει στον κόσμο τον Σωτήρα Χριστόν.
Γι’ αυτό η Εκκλησία μας όρισε το γεγονός αυτό να εορτάζεται στις αρχές του προ των Χριστουγέννων Σαρανταημέρου, ως προανάκρουσμα του κοσμοχαρμόσυνου γεγονότος της έλευσης στη γη, του Λυτρωτή και Σωτήρα του κόσμου.

Σύναξη της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας στην Αμοργό


Στην Αμοργό, πάνω σε ένα γκρεμό 300 μέτρων με θέα τη θάλασσα, δεσπόζει σαν λευκό περιστέρι το ιστορικό και ξακουστό μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας που τιμάται στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Κτίστηκε το 1088 μ.Χ. από το βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Α΄ Κομνηνό σύμφωνα με επιγραφή της Ι. Μονής και με τα πατριαρχικά σιγίλια Ιερεμίου Β΄ (1583 μ.Χ.) και Τιμοθέου Β΄ (1613 μ.Χ.).
Για τον τρόπο άφιξης της εικόνας στην Αμοργό υπάρχουν δύο παραδόσεις: Η πρώτη λεει ότι η εικόνα βρέθηκε μέσα σε μια βάρκα εκεί ακριβώς που είναι κτισμένο το σημερινό μοναστήρι. Λέγεται ότι την εικόνα τοποθέτησε μια ευσεβής κυρία μέσα σε βάρκα από την πόλη Χόζοβα της Παλαιστίνης και την άφησε να ταξιδέψει μόνη της στην θάλασσα, για να γλιτώσει από τα χέρια των εικονομάχων.
Η δεύτερη εκδοχή λέει ότι τη θαυματουργική εικόνα έφεραν στην Αμοργό μοναχοί από το μοναστήρι του Χοτζεβά της Παλαιστίνης, που βρίσκεται κοντά στην Ιεριχώ, οι οποίοι έφυγαν λόγω των διωγμών από τους εικονομάχους. Περνώντας από την Κύπρο οι μοναχοί έπεσαν πάνω σε ληστές που βεβήλωσαν, έσχισαν στα δύο και έριξαν στη θάλασσα την εικόνα.
Τα δύο τεμάχια ήρθαν με θαυματουργικό τρόπο κάτω από το βράχο της Αμοργού κι ενώθηκαν μόνα τους χωρίς να διακρίνεται τίποτε. Άλλοι λένε ότι συγκολλήθηκαν από τους μοναχούς που συνέχισαν το ταξίδι τους, έφτασαν στην Αμοργό και έκτισαν το μοναστήρι στον τόπο που τους υπέδειξε η Παναγία. Μάρτυρας για τον τόπο αυτό ήταν η σμίλη, που για αιώνες βρισκόταν σφηνωμένη στο βράχο και έπεσε το 1952 μ.Χ.
Η Ι. Μονή ανήκει στην Ιερά Μητρόπολη Θήρας, Αμοργού και Νήσων.