Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Η θλίψη και η αγάπη της Παναγίας


Η Παναγία μας , πόνεσε πιο πολύ απ΄ όλες τις γυναίκες , πιο πολύ απ΄ όλες τις μανάδες του κόσμου, γιατί κανένα δεν έβλαψε , σε κανένα δεν έκανε κακό κι΄ όμως  Της έκαναν το μεγαλύτερο κακό όλης της οικουμένης.
Σταύρωσαν Τον Υιό Της .
Και αντικρύζοντάς Τον πάνω Στο Σταυρό , πόνεσε τόσο η καρδιά της…
Γι΄ αυτό μπορεί να καταλάβει την κάθε πονεμένη ύπαρξη, και συμπάσχει με τον κάθε άνθρωπο που πονά, γιατί ακριβώς , ξέρει τι πάει να πει «πόνος».
Όταν η ψυχή κατέχεται από την αγάπη του Θεού, τότε, ω, πώς είναι όλα ευχάριστα, αγαπημένα και χαρμόσυνα! Η αγάπη, όμως, αυτή συνεπάγεται θλίψη· και όσο βαθύτερη είναι η αγάπη, τόσο μεγαλύτερη είναι και η θλίψη.

Ο Αύγουστος στην Ελλάδα δεν είναι απλά ένας μήνας…


Είναι η αγάπη των Ελλήνων για την Παναγία…
Είναι η δίψα των πιστών για το βλέμμα Της…
Είναι η δοξολογία της θάλασσας για τον ωκεανό της ταπείνωσής Της…
Είναι η παράκληση του ήλιου για την φωτεινή σιωπή Της…
Είναι η μέθη των αστεριών από το πέρασμά Της…
Εϊναι το αντίο του καύσωνος μπροστά στην δροσιά της παρουσίας Της…
Είναι η ευωδία των προσευχών στο όνομά Της…
Είναι η κοίμηση του θανάτου και το ξύπνημα της ψυχής μας…
Είναι η μελωδία των μοναστηριών που ανυμνούν την Προστάτιδά τους…
Ο Αύγουστος είναι η ενσάρκωση της άδολης αγάπης των ανθρώπων προς την Μητέρα τους…το αντίο της μιζέριας και το καλωσόρισμα της αρχοντιάς Της.
«Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς» ψάλλουμε, διότι οι πρεσβείες Της είναι σωστικές για όλους μας.
Καλό Δεκαπενταύγουστο
Πηγή: http://imverias.blogspot.gr/

Απόστολοι εκ περάτων Ευγένιος Χαρδαβέλλας


Κανείς δεν μένει ασυγκίνητος στο άκουσμα αυτών των στίχων κατά την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου...



Απόστολοι εκ περάτων, συναθροισθέντες ενθάδε, Γεθσημανή τω χωρίω, κηδεύσατε μου το σώμα, και συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβέ μου το πνεύμα. Ο γλυκασμός των Αγγέλων, των θλιβομένων η χαρά, χριστιανών η προστάτις, Παρθένε Μήτηρ Κυρίου, αντιλαβού μου και ρύσαι, των αιωνίων βασάνων. Και σε μεσίτριαν έχω, προς τον φιλάνθρωπον Θεόν, μη μου ελέγξη τας πράξεις, ενώπιον των Αγγέλων, παρακαλώ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι εν τάχει. Χρυσοπλοκώτατε πύργε, και δωδεκάτειχε πόλις, ηλιοστάλακτε θρόνε, καθέδρα του Βασιλέως, ακατανόητον θαύμα, πως γαλουχείς τον Δεσπότην.

ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - KANON OF THEOTOKOS

Απολυτίκιον της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου

Δεκαπενταύγουστος της Παναγιάς και της πίστης….




Από τη Σοφία Καρυπίδου

Ο Αύγουστος για τον Ελληνισμό, είναι ο μήνας της Παναγίας, καθώς θυμάται και τιμά την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Η γιορτή της Παναγίας, θεωρείται από τις κορυφαίες της Χριστιανοσύνης, ενώ η προετοιμασία των πιστών, που αρχίζει από την 1η Αυγούστου με τη νηστεία, διαρκεί 15 ολόκληρες ημέρες, μέχρι τον ευλογημένο Δεκαπενταύγουστο. Σε ολόκληρη την Ελλάδα όπως και στις χώρες της διασποράς, όπου διαμένουν οι απόδημοι Έλληνες, τιμάται με τον δυνατόν καλύτερο η μνήμη της Θεομήτορος και η μετάστασή της από την γη στον ουρανό. «Κάλεσε στο σπίτι της συγγενείς και γείτονες, τους ανακοίνωσε το επίκεντρο μεγάλο ταξίδι «σαρώνει την οικίαν, ετοιμάζει την κλίνη και πάντα τα προς ταφήν επιτήδεια».
Οι γυναίκες καθώς άκουσαν για την αναχώρηση από την παρούσα ζωή της Θεομήτορος, «μετ’ οιμωγής ωλοφύροντο». Η Παναγία τις διαβεβαίωσε πως δεν θα παύσει να φροντίζει για όλον τον κόσμο και μετά την μετάσταση. Θα γίνει η μεσίτρια στον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου. Υπόσχεση που τηρεί μέχρι σήμερα. Και θα τηρεί ως τη συντέλεια του κόσμου. Εμείς οι Έλληνες και ως έθνος έχουμε πολλές φορές βεβαιωθεί για την τήρηση της μεγάλης αυτής υπόσχεσης. Η Παναγία είναι η Μάνα η δική μας και του έθνους μας.
Ο Αύγουστος είναι όπως είπαμε ο μήνας της Παναγίας, της Μάνας που αγκαλιάζει όλο τον κόσμο. Και μεσιτεύει στον υιό της για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Έτσι, περισσότερο από κάθε άλλο ιερό πρόσωπο, ο λαός μας τιμά και σέβεται την Παναγία, την οποία επικαλείται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής του. Εκκλησίες της βρίσκονται πολυάριθμες σε ολόκληρο τον ελληνικό χώρο, ιδιαίτερα το νησιωτικό, ορισμένες δε, όπου υπάρχουν θαυματουργικές εικόνες της, αποτελούν πανελλήνια θρησκευτικά προσκυνήματα, όπως η Παναγία της Τήνου.
Η ομορφιά της Παναγίας

Η νηστεία της Παναγίας- Προετοιμασία για το «Πάσχα του καλοκαιριού»


Από την 1η μέχρι και την 14η Αυγούστου, η Εκκλησία έχει ορίσει νηστεία, και μάλιστα αυστηρή, προς τιμήν της μεγάλης θεομητορικής εορτής της Κοίμησης της Παναγίας που εορτάζεται στις 15 Αυγούστου κάθε έτους. Πρόκειται για ιδιαίτερα σημαντική εορτή της Ορθοδοξίας, για αυτό και έχει επικρατήσει να ονομάζεται και «Πάσχα του καλοκαιριού».

Η νηστεία της Παναγίας- Προετοιμασία για το "Πάσχα του καλοκαιριού"

Η μητέρα του Ιησού, η Παναγία, αποτελεί ξεχωριστή μορφή για την Εκκλησία και είναι ιδιαίτερα προσφιλής στους πιστούς. Είναι η μητέρα και προστάτιδα όλων μας. Μεσιτεύει στον Υιό της για τη σωτηρία των ανθρώπων, ειδικά όσων την επικαλούνται με θέρμη και ζητούν τη βοήθειά της στις δυσκολίες της ζωής. Έτσι, για να προετοιμαστούν οι Χριστιανοί να εορτάσουν την Κοίμησή της, η Εκκλησία όρισε νωρίτερα μια περίοδο νηστείας και άσκησης. Η αποχή από συγκεκριμένες τροφές σε συνδυασμό με εντονότερη προσευχή και πνευματική καλλιέργεια ετοιμάζουν τους πιστούς για την μεγάλη γιορτή της Παναγίας.
Η παράδοση λέει ότι και η ίδια η Παναγία νήστευσε πριν από την Κοίμησή της. Μόλις πληροφορήθηκε με ουράνιο μήνυμα τον επικείμενο θάνατό της, προσευχήθηκε στο όρος των Ελαιών, νήστευσε και ενημέρωσε τους Δώδεκα Αποστόλους ότι θα τελείωνε η επίγεια ζωή της. Επειδή κατά την ημέρα της Κοίμησής της δεν βρίσκονταν και οι Δώδεκα Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, μια νεφέλη τους άρπαξε από όπου κι αν ήταν και τους έφερε κοντά της. Οι Απόστολοι τοποθέτησαν το νεκρό σώμα της Παναγίας στο μνήμα της Γεθσημανής. Τρεις μέρες μετά, όμως, ο τάφος ήταν άδειος. Η Παναγία ανελήφθη στους ουρανούς.

Τι τρώγεται και τι όχι στη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου


Κατά τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου ή νηστεία της Παναγίας, δεν τρώγονται κρέας, γαλακτοκομικά προϊόντα, αυγά, ψάρια, λάδι και κρασί. Τα Σαββατοκύριακα που μεσολαβούν τρώγεται λάδι και επιτρέπεται η κατανάλωση κρασιού.

Στη νηστεία αυτή, γίνεται μια εξαίρεση και επιτρέπεται η κατανάλωση ψαριού μόνο κατά την ημέρα της εορτής της Μεταμορφώσεως του Κυρίου που τιμάται στις 6 Αυγούστου. Όποια μέρα και αν πέσει η συγκεκριμένη γιορτή, εξαιτίας της σημασίας της, τρώγεται ψάρι. Αν η μέρα του Δεκαπενταύγουστου πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή, παρότι είναι πολύ σημαντική γιορτή και σηματοδοτεί το τέλος της νηστείας, δεν τρώγονται τα πάντα αλλά μόνο ψάρι και επιτρέπεται και η κατανάλωση αλκοόλ.


Νηστεία: Εντολή του Θεού

Η νηστεία αποτελεί εντολή του Θεού στον άνθρωπο. Είναι, μάλιστα η μια από τις δύο πρώτες εντολές που έδωσε ο Θεός στον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο. Η πρώτη ήταν «να εργάζεται και να φυλάττει τον Παράδεισο», ενώ η δεύτερη «να μη φάει από τον καρπό του δέντρου της γνώσης του καλού και του κακού». Το νόημα της εντολής αυτής ήταν η εξάσκηση στην υπακοή προς τον Θεό και η πάλη εναντίον του διαβόλου.
Την περίοδο της νηστείας, η Εκκλησία δεν έχει καθιερώσει μόνο τη σωματική νηστεία από συγκεκριμένες τροφές. Μαζί με τη νηστεία του σώματος, πρέπει να συνδυάζεται και η πνευματική νηστεία, η εντονότερη άσκηση και εγκράτεια από την αμαρτία και τα πάθη, σε συνδυασμό με περισσότερη προσευχή, μελέτη πνευματικών κειμένων και έργα αρετής. Η νηστεία δεν είναι αυτοσκοπός της ζωής του Χριστιανού αλλά ένα μέσο που θα τον βοηθήσει να πολεμήσει τα πάθη του και να εξασκηθεί στην αρετή. Η νηστεία, μαζί με την εξομολόγηση και την μετάνοια, ολοκληρώνει τον αγώνα του Χριστιανού ώστε να μπορέσει άξια να συμμετέχει στη Θεία Ευχαριστία, να κοινωνήσει δηλαδή τα Άχραντα Μυστήρια του Κυρίου.

Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ



Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
πηγή: Αγιορείτικο Βήμα
Από 1η έως και 14 Αυγούστου υπάρχει η Νηστεία της Παναγίας. Κατά τη διάρκεια της Νηστείας αυτής νηστεύουμε από Δευτέρα έως και Παρασκευή χωρίς λάδι, ενώ τα Σάββατα και τις Κυριακές νηστεύουμε με λάδι. Την 6η Αυγούστου (Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού) τρώμε πάντοτε ψάρι.
Τις ημέρες που τρώμε τουλάχιστον το λάδι, μπορούμε να φάμε και τα θαλασσινά τρόφιμα χωρίς αίμα. Η Νηστεία αυτή γίνεται προς τιμήν της Θεοτόκου, η Οποία και Εκείνη ενήστευσε πριν από την Κοίμησή Της.

Η Νηστεία είναι Εντολή του Θεού. Είναι η μία από τις δύο πρώτες που έδωσε στον Αδάμ μέσα στον Παράδεισο. Συγκεκριμένα, η πρώτη ήταν «να εργάζεται και να φυλάττει τον Παράδεισο», ενώ η δεύτερη «να μην φάει από τον καρπό του δέντρου της γνώσεως του καλού και του κακού».

Το Νόημα αυτής της Εντολής ήταν το εξής: Με «όπλο» τη Νηστεία, να συνηθίσουν οι άνθρωποι στην Υπακοή προς τον Θεό και στην Πάλη κατά του διαβόλου.

Ο Κύριος τόνισε ακόμη περισσότερο την αξία της Νηστείας, όταν περί του γένους των δαιμόνων ανέφερε χαρακτηριστικά: «Τούτο δε το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία». Δηλαδή, το γένος αυτό, δεν είναι δυνατόν να νικηθεί από κανέναν άνθρωπο, ο οποίος δεν προσεύχεται και δε νηστεύει.

Αξίζει ακόμη να σημειωθεί ότι όταν νηστεύουμε, πρέπει και να ομολογούμε όποτε χρειαστεί τη Νηστεία μας (π.χ. όταν μας προσκαλέσουν σε γεύμα με αρτίσιμα φαγητά, ενώ είναι καιρός Νηστείας, θα πρέπει να αρνηθούμε ευγενικά τη συμμετοχή μας σε αυτό, ομολογώντας ότι νηστεύουμε), χωρίς όμως ποτέ να την επιδεικνύουμε, δηλαδή χωρίς να την φανερώνουμε σε κανέναν για να υπερηφανευτούμε ή για να δείξουμε το πόσο αγωνιζόμαστε. Ο Κύριος άλλωστε μας διδάσκει να κρατάμε κρυφή, κάθε Προσευχή και Νηστεία μας.

Ο δε Άγιος και Μέγας Βασίλειος αναφέρει για τη Νηστεία: «Όταν ο Θεός είπε 'Δεν θα φάγετε' στους πρωτοπλάστους, τους έβαλε Νόμο Νηστείας και Εγκρατείας. Εάν η Εύα δεν έτρωγε από τον καρπό του δένδρου εκείνου, δεν θα είχαμε ανάγκη σήμερα από τη Νηστεία. Επειδή δε νηστεύσαμε, διωχθήκαμε από τον Παράδεισο. Ας νηστέψουμε λοιπόν, για να μπούμε πάλι σε Αυτόν».

Νηστίσιμες τροφές

Λαχανικά, όσπρια, πατάτες, ζυμαρικά, ξηροί καρποί, ελιές, φρούτα. Επίσης, όταν νηστεύουμε και δεν τρώμε ούτε το λάδι, δεν πίνουμε ούτε κρασί ούτε και οινοπνευματώδη ποτά. Μόνο τις ημέρες εκείνες που τρώμε τουλάχιστον το λάδι, επιτρέπονται το κρασί και τα οινοπνευματώδη. Να σημειώσουμε εδώ, ότι όταν λέμε πως την ημέρα αυτή τρώμε το ψάρι, σημαίνει ότι δεν τρώμε κρέας, γαλακτερά, τυροκομικά και αυγά (τρώμε δηλαδή μόνο το ψάρι και το λάδι).

Τετάρτη 12 Ιουλίου 2017

Εἰς τὸ Γενέσιον τῆς Θεοτόκου (Ὁμιλία Θ΄). Ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου


Γενέσιον τῆς Θεοτόκου: Ἡ ἀπαρχὴ τῆς σωτηρίας μας
Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣΣήμερα ἡ Παρθένος μητέρα γεννιέται ἀπὸ στείρα μητέρα καὶ εὐτρεπίζεται τὸ παλάτι τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ. Σήμερα σπάζουν τὰ δεσμὰ τῆς στειρότητας καὶ σφραγίζονται τὰ κλεῖθρα τῆς Παρθένου. Γιατί ἐκεῖνα μὲ τὰ ὁποῖα ἡ ἄγονη μήτρα καὶ τὰ νεκρὰ σπλάχνα γιὰ παιδοποιΐα ἔδωσαν παρ’ ἐλπίδα ὡραῖο καρπό, μὲ αὐτὰ μνηστεύεται καὶ τὸ ἀδιάφθορό της παρθενίας καὶ μὲ ὁλοφάνερα ἔργα προαγγέλλεται τὸ θαῦμα τῆς κυοφορίας. Γιατί εἶναι ὑπερφυσικὸ θαῦμα γέννηση χωρὶς μεσολάβηση ἄνδρα καὶ διατήρηση τῆς παρθενίας μετὰ τὴ γέννηση. Ἐπίσης νικᾶ τοὺς νόμους τῆς φύσης καὶ ἡ στείρα ποὺ συλλαμβάνει μετὰ τὰ γηρατειά της καὶ γεννᾶ καὶ μὲ ὅσα θαυμαστὰ ἔργα γίνονται προοιμιάζεται ἡ γέννηση τῆς Παρθένου.
Σήμερα ἡ Ἄννα θερίζει τὸν καρπὸ ποὺ προῆλθε ἀπὸ τὸν ὀνειδισμὸ τῆς ἀτεκνίας καὶ ἡ οἰκουμένη ἀπολαμβάνει τὰ καρποφόρα στάχυα τῆς χαρᾶς. Ὁ Ἰωακεὶμ ὀνομάζεται πατέρας τοῦ παιδιοῦ, καὶ ἐμεῖς παίρνουμε ὡς ἀρραβώνα τὴν τιμὴ τῆς υἱοθεσίας. Σήμερα ἡ Παρθένος προβάλλει ἀπὸ ἄγονα σπλάχνα, καὶ ἡ στειρότητα διαδέχεται τὶς πηγὲς τῆς ἁμαρτίας, καὶ τὸ σύνολο τῆς συναγωγῆς τῶν Ἰουδαίων χηρεύει, καὶ τὰ παιδιὰ προβάλλουν ἀπὸ τοὺς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα αὐξάνουν καὶ πληθαίνουν κατὰ τρόπο θεϊκὸ γιὰ τὸν νυμφίο Χριστό. Ἡ Παρθένος προέρχεται ἀπὸ ἄγονη μήτρα, ποὺ καὶ ὅταν ἀκόμα εἶναι γόνιμη ἡ γέννηση εἶναι παράδοξη. Ὢ πόσο μεγάλο θαῦμα! Ὅταν ἐξέλειπε ὁ χρόνος τῆς σπορᾶς, τότε ἔφτασε ὁ καιρὸς τῆς καρποφορίας, ὅταν σβήσθηκε ἡ φλόγα τῆς ἐπιθυμίας, τότε ἄναψε ἡ λαμπάδα τῆς τεκνοποιΐας. Ἡ νεότητα δὲν ἔδωσε ἄνθος, καὶ προβάλλουν βλαστὸ τὰ γηρατειά· δὲν φάνηκε ἐξόγκωση τῆς κοιλιᾶς ὅταν ἦταν ἡ φύση στὴν ἀκμή της, καὶ προβάλλει ἀειπάρθενο βρέφος ὡς γέννημα ὑπερήλικης μήτρας.
 Αλλ’ ἀπορεῖς, ἄνθρωπε, ἂν γέννησε ἡ στείρα, καὶ πολυερευνᾶς αὐτὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ θαυμάζεις, ποὺ πρέπει νὰ μᾶς προκαλοῦν θαυμασμό, παρὰ νὰ θεωροῦμε μηδαμινὸ αὐτὸ ποὺ θαυμάζεται, καὶ λογομαχεῖς, πῶς μπορεῖ νὰ γεννήσει στείρα; Ἂν εἶναι στείρα δὲν γεννᾶ, κι ἂν γεννᾶ δὲν εἶναι στείρα. Καὶ πῶς στήθη ποῦ στέγνωσαν γίνονται πάλι πηγὴ γάλακτος; Ἂν τὸ γῆρας δὲν εἶναι στὴ φύση του νὰ θησαυρίζει αἷμα, πῶς αὐτὸ ποῦ δὲν ἔλαβαν οἱ θηλὲς τὸ λευκαίνουν σὲ γάλα; Καὶ πῶς μήτρα ποὺ ἀδρανοποιήθηκε λειτουργεῖ καὶ ζωογονεῖ καὶ συγκροτεῖ καὶ τρέφει τὸ ἔμβρυο; Αὐτὰ ἐσὺ μηχανορραφεῖς κατὰ τοῦ ἐαυτοῦ σου καὶ τῆς σωτηρίας σου. Καὶ ποιὸς εἶσαι; Γιατί δὲν θὰ ἦταν δυνατὸ νὰ εἶσαι ἀπὸ τοὺς πιστοὺς καὶ ἄξιούς του θαύματος· οὔτε βέβαια, οὔτε θὰ παρασυρθεῖ νὰ ἀπιστήσει ὁ πιστὸς μὲ ἐκεῖνα ποὺ συντελοῦν στὴν πίστη, ἀλλὰ ὁ Ἰουδαῖος.
Ἡ Σάρα δηλαδὴ πῶς ἢ ποῦ σὲ παρακαλῶ ἐξέπεσε στὶς ἐλπίδες της; Ἄραγε δὲν εἶδε τὸν Ἰσαὰκ υἱὸ τῶν γηρατειῶν καὶ τῆς στειρότητάς της; Ἂν ἡ Ἄννα σου προκαλεῖ σύγχυση καὶ ταράζει τοὺς λογισμούς σου, πιὸ πολὺ πρέπει ἡ Σάρα, γιατί γιὰ πρώτη φορὰ συνέβη σ’ αὐτήν. Ἂν αὐτό σε κάνει νὰ ἀμφιβάλλεις, δὲν ἀντιλαμβάνεσαι ὅτι παραγράφεις τὸ ἄλλο ἀπὸ τὴ συγγένειά σου καὶ κόβεις τὶς ρίζες ἀπὸ τὶς ὁποῖες εἶναι δυνατὸ νὰ ἔχεις κλάδο, καὶ δὲν ἐλέγχεσαι ὅτι ἔχεις καταπέσει ἀπὸ τοὺς Ἰουδαϊκοὺς νόμους;

Ὀμιλία εἰς τόν Εὐαγγελισμόν. Ἁγίου Φωτίου Μεγάλου



evangelismos-tis-theotokou-18Ἀλλὰ τί λέγει σ’ αὐτὴν ὁ ἄγγελος; Τὴν ἄφησε ἄραγε νὰ ταράσσεται ἀπὸ τὶς ἀντίθετες σκέψεις; Τὴν ἄφησε ἄραγε νὰ κλυδωνίζεται ἀπὸ τὰ κύματα τῶν ἀποριῶν; Καὶ πῶς δὲν θὰ ἀποδεικνυόταν ἀνάξιος ὑπηρέτης τῆς προσταγῆς; Καὶ πῶς δὲν θὰ τιμωροῦνταν δίκαια ἂν ἄφηνε τὴν Παρθένο ταραγμένη; Ἀλλὰ τί τῆς λέγει; «Μὴ φοβᾶσαι, Μαριάμ»; Δὲν ἦρθα νὰ σὲ ἐξαπατήσω, ἀλλὰ νὰ ἀναγγείλω τὴν ἀναίρεση τῆς ἀπάτης; δὲν ἦρθα γιὰ νὰ σὲ παραπλανήσω, ἀλλὰ νὰ διαβεβαιώσω τὴ λύτρωση ἀπὸ τὴν πλάνη; δὲν ἦρθα γιὰ νὰ συλήσω τὴν ἀσύλητη παρθενία σου, ἀλλὰ νὰ φέρω τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῆς ἐνοίκησης μέσα σου τοῦ πλάστη τῆς παρθενίας καὶ φύλακά της. «Μὴ φοβᾶσαι, Μαριάμ»; δὲν εἶμαι ὑπηρέτης τῆς πονηρίας τοῦ φιδιοῦ, ἀλλὰ ἀπεσταλμένος ἐκείνου ποὺ καταργεῖ τὸ φίδι.
Ἐκεῖνο μὲ τὸ λόγο ἔβαλε τὸ δηλητήριό του στὴν ἀνθρώπινη φύση καὶ ἀναμιγνύοντας τὸ δηλητήριο μὲ τὸ θάνατο, ἐξάπλωσε τὴ νόσο σὲ ὅλους. Ἐγὼ μὲ διαταγὴ τοῦ Κυρίου ἔρχομαι καὶ ἐγκεντρίζω στὰ πέρατα τὴν ἀτελεύτητη ζωή, μὲ τὴν ὁποία ἔχει ἀφαιρεθεῖ τὸ ἀρρώστημα καὶ προβάλλει μὲ παρρησία ἡ μακαριότητα μέσα στὸν παράδεισο. Ἐκεῖνο μὲ τὸ ξεγέλασμα τῆς θεώσεως ἔκανε τὸν Ἀδὰμ νὰ κυλίσει στὴν παρακοὴ καὶ ἀντάλλαξε τὴ δίχως ταλαιπωρία ζωὴ μὲ τὸν γεμάτο ἀπὸ μόχθο βίο, ἐγώ σου φέρνω τὸ χαρμόσυνο μήνυμα γιὰ τὸν δημιουργό των πάντων ποὺ μέσα στοὺς παρθενικοὺς καὶ ἄχραντους κόλπους σου θεοποιεῖ ἀληθινὰ τον ἄνθρωπο καὶ διαλύει τὴν ἀπάτη τοῦ φιδιοῦ γιὰ τὴ θέωση. Ἦρθα σὰν νυμφοστόλος, καὶ ὄχι ἐπίβουλος; νὰ προσφέρω χαρά, καὶ ὄχι νὰ γίνω αἰτία λύπης; εἶμαι προάγγελος σωτηρίας, καὶ ὄχι σύμβουλος ἀπώλειας.
«Μὴ φοβᾶσαι, Μαριάμ»; ἐγὼ μὲ τὰ προστάγματα τοῦ Κυρίου θὰ θεραπεύσω τοὺς διαλογισμούς σου, θὰ διαλύσω τὰ δεσμὰ τῆς ἀμφιβολίας σου. «Βρῆκες χάρη ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ»; ὁ χαιρετισμός μου εἶναι ὑπηρέτης τῆς θείας χάριτος, καὶ ὄχι τῆς ἀνθρώπινης φύσης; προέρχεται ἀπὸ τὴ θεϊκὴ χάρη, καὶ ὄχι ἀπὸ ἀνθρώπινη ἐπιβουλή; εἶναι τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, καὶ ὄχι κοινωνίας σωματικῆς; εἶναι τῆς θείας χάριτος ποὺ ὑπερβαίνει τὸν ἀνθρώπινο λογισμό.

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ - ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΕΙΟΡΕΙΤΗΣ


Ο άγιος Νικόδημος ως ορθόδοξος χριστιανός πρώτα, και υστέρα ως μοναχός και ιδιαίτερα αγιορείτης, έτρεφε μεγάλο σεβασμό και αγάπη στη Μητέρα του Κυρίου μας, την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Άθως “το άνθος των ορέων”, όπου είχε φθάσει ο άγιος Νικόδημος με τρόπο θαυμαστό και είχε εγκαταβιώσει από τα εικοσιέξι του χρόνια, είναι όπως γνωρίζουμε κάτω από τα προστατευτικά φτερά της Πάναγνης Μαρίας, της Κυρίας και Βασίλισσας των αγγέλων. Την ιερή γη του Άθωνα η Παναγία “απέδειξεν άνωθεν και εξ αρχαίων χρόνων Παράδεισον εαυτής και οικείον περίβολον”.

Η Παναγία ήταν το αγαλλίαμα της καρδίας του αγίου Νικοδήμου, αλλά και Εκείνη τον είχε κάτω από τη σκέπη και τη σκιά των πτερύγων της. Θρυλείται ότι όταν έγραφε ο άγιος για την Παναγία εμφανίσθηκε Εκείνη και του είπε· «Σε ευλογώ τέκνον μου Νικόδημε, και σε ενισχύω να γράφεις».